Neorenesansowy pałac w Przytoku został wzniesiony w latach 1864-67 z inicjatywy majora Emila Krackera von Schwarzenfelda, obok starego rene­sansowego dworu, który został rozebrany w 1933 roku. 

Dwukondygnacyjna, na wysokim podpiwniczeniu, mocno rozczłonkowana bryła pałacu została założona na rzucie wydłużonego prostokąta i nakryto ją czterospadowym dachem, nad którym wznoszą się smukłe kominy z dekora­cyjnie wykonanymi koronami. Elewacje – frontowa i ogrodowa ozdobione zostały ryzalitami, z których ogrodowy wieńczy smukła wystawka, a frontowy dwukondygnacyjny szczyt wolutowy ze sterczynami. W przyziemiu ryzalitu ogrodowego znajduje się trzyarkadowa loggia, do której prowadzą wachlarzowate schody. Z prawej strony ryzalitu elewacji frontowej usytuowano wysuniętą przed lico, trzykondygnacyjną wieżę z dwupoziomo­wym daszkiem, zwieńczonym latarnią. Wieżę poprzedza ganek wejściowy nakryty dwuspadowym daszkiem, otwarty na trzy strony szerokimi arkadami. Przyległe do krótszych boków aneksy, piętrowy i partero­wy, zwieńczone są tarasami. Elewacje są ozdobione licznymi detalami archi­tektonicznymi, takimi jak: gzymsy, obramienia okienne, pilastry, bonie, kroksztyny, sterczyny i attyka. Za rezydencją rozciąga się rozległy park krajobrazowy, założony w 1792 roku.

W 1894 roku spadkobier­cy sprzedali posiadłość Reinhardowi hrabiemu Fick von Finckenstein. Hrabia von Fick władał dobrami do śmierci w 1922 roku, następnie opiekę nad majątkiem objęła jego żona – Elizabeth Anna von Finckenstein i dwie córki. Po śmierci Elizabeth w 1928 roku, na początku lat 30-tych majątek odkupiło państwo i został on rozparcelowany. Niewielkich przekształceń do­konano wewnątrz rezydencji po 1945 roku, wprowadzając wtórny podział pomieszczeń. Wewnątrz zachowały się elementy zabytkowego wystroju – sztukaterie, stolarka i balustrada klatki schodowej. Od 2. połowy lat 50-tych XX wieku pałac użytkowany był przez PGR oraz Związek Młodzieży Polskiej. Na początku lat 60-tych rezydencję wraz z otaczającym go parkiem prze­jęła w użytkowanie jako ośrodek kolonijny Kopalnia „Bolesław Chrobry”, następnie do roku 1979 Kopalnia „Wałbrzych”. W 1980 roku decyzją władz pałac przekazano Kurato­rium Oświaty i Wychowania Urzędu Wojewódzkiego z przeznaczeniem na Zakład Wycho­wawczy. Przez kolejne pięć lat obiekt pozostawał nieużytkowany. W 1986 roku utworzo­no w pałacu Ośrodek Szkolno-Wychowawczy. Na przełomie lat 80-tych i 90-tych rozpoczęto gene­ralny remont budynku, związany z adaptacją pomieszczeń do pełnienia nowych funkcji. 14 sierpnia 1990 roku, w trakcie trwające­go remontu w pałacu wybuchł pożar. Zniszczeniu uległ dach z więźbą i strop nad piętrem. W dość krótkim czasie zre­konstruowano więźbę dachu wraz z kształtem kominów oraz innymi częściami budynku i dokończono przerwany pożarem remont.

Przytok jest położony 9 km na wschód od centrum Zielonej Góry, przy lokalnej drodze do Zaboru. Pałac położony jest w południowo-zachodniej części wsi, po południowej stronie lokalnej drogi.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2022 roku.