Do XIII wieku okolice Górowa Iławeckiego zamieszkiwali Prusowie z plemienia Natantangów. Po zakończeniu podboju Prus przez Krzyżaków w 1283 na tym terenie nastąpiło intensywne osadnictwo. Osada targowa istniała w Górowie od początków XIV wieku, natomiast za początek miasta można przyjąć rok 1335, gdy dwaj wójtowie – Herman i Albert zaplanowali i wytyczyli rynek dla nowo powstającej osady. Miasto oficjalnie zostało założone 5 lutego 1335 roku nadaniem osadzie praw miejskich przez komtura bałgijskiego Henryka de Muro. W 2 połowie XIV wieku miasto otoczono murem obronnym oraz zbudowano Bramę Młyńską i Bramę Wysoką. Podczas wojny głodowej w 1414 roku miał miejsce najazd i zniszczenia dokonane przez wojska polskie. W 1440 roku miasto przystąpiło do Związku Pruskiego, a w 1454 roku mieszczanie złożyli przysięgę królowi Polski Kazimierzowi Jagiellończykowi. W czasie wojny trzynastoletniej Krzyżacy spalili miasto.

W roku 1710 roku w wyniku dżumy zmarło 767 mieszkańców miasta. Miasto rozwijało się, powstawały nowe zakłady rzemieślnicze, kwitło rzemiosło takie jak tkactwo, sukiennictwo czy garncarstwo. Miasto było początkowo własnością zakonu krzyżackiego, a w latach 1482–1809 miastem lennym, prywatnym, należącym początkowo do rodziny Truchess-Waldburg, a następnie do rodziny von Schwerin. W lutym 1807 roku kwaterowali tu Rosjanie i Francuzi, rekwirując zapasy żywności. W Górowie nocował cesarz Francuzów Napoleon Bonaparte. Od 1818 roku miasto należało do powiatu Iława Pruska. Podczas swej historii było wielokrotnie niszczone przez pożary, wojny, mieszkańców nękały epidemie. Na dobre zaczęło się rozwijać dopiero pod koniec XIX wieku. Wybudowano linię kolejową, zelektryfikowano i zgazyfikowano miasto, otwarto wodociągi, rozpoczęła działalność miejska gazownia i centrala telefoniczna. W czasie I wojny światowej miasto doznało poważnych zniszczeń. W czasie II wojny światowej zniszczenia ominęły Górowo. Zdobyte zostało 4 lutego 1945 roku przez wojska sowieckie. W czerwcu 1945 roku miasto zostało przekazane polskiej administracji. Po II wojnie światowej pozostała w mieście ludność niemiecka (przeważająca większość uciekła przed nacierającą Armią Czerwoną) została wysiedlona a ich miejsce zajęli przesiedleńcy ze wschodu i z Polski centralnej. W 1947 roku do Górowa trafił transport Ukraińców przesiedlonych w ramach akcji „Wisła”. Miasto stało się wielonarodowym i wielowyznaniowym ośrodkiem o zróżnicowanej kulturze.

Położone na pagórkach miasteczko dobrze zachowało zabytki, należą do nich:

– Ratusz– budynek wybudowany w stylu gotyckim pochodzi z XIV wieku, przebudowany w późniejszym okresie zatracił cechy stylowe. Jest to prostokątny, piętrowy, murowany budynek. Usytuowany na dawnych, wysokich piwnicach ma również zagospodarowane poddasze. Pokryty jest ceramicznym dwuspadowym dachem naczółkowym. Na środku kalenicy mieści się niewielka, ujęta na narożnikach pilastrami, kwadratowa wieżyczka z czterema tarczami zegarowymi, zakończona metalową balustradą, pokryta blaszanym daszkiem tworzącym oryginalny prześwit utworzony przez arkadki wsparte na narożnych kolumnach. Na środku dachu mieści się iglica w formie stożka. Obecnie w ratuszu znajduje się siedziba Urzędu Miasta i Gminy.

– Średniowieczny układ urbanistyczny starego miasta z rynkiem pośrodku z którego naroży wychodzi 8 ulic.

– Zabytkowe kamienice centrum miasta.

– Neogotycki kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa, pochodzi z 1895 r.

– Cerkiew Greckokatolicka z XIV wieku, z przyległą smukłą XV-wieczna murowaną dzwonnicą. Kościół pierwotnie funkcjonował jako katolicki, a następnie ewangelicki. Wewnątrz zobaczyć można spore barokowe malowidło sufitowe oraz ikonostas Jerzego Nowosielskiego. Jest to jednonawowa budowla gotycka, zbudowana z cegły i kamienia polnego (podmurówka), wschodni szczyt posiada układ małych blend i laskowań, które powstały w latach 1335–67. W fasadzie usytuowano wielkie okno między bielonymi blendami. Okna wąskie i ostrołukowe. Dawniej znajdował się ołtarz główny, pochodzący z drugiej połowy XVII w., wykonany w warsztacie Jana Pfeffera, z rzeźbami i obrazami, przedstawiającymi Ostatnią Wieczerzę, Pasję, Złożenie do Grobu, czterech ewangelistów, św. Jana i Mojżesza oraz Chrystusa triumfującego. Ambona pochodziła z 1664 roku, malowana i rzeźbiona, również wykonana w warsztacie Jana Pfeffera. Rzeźbiony prospekt organowy pochodzi z 1701 roku i był wykonany przez Jana Chrystiana Dobla oraz jego uczniów.

– Poewangelicka kaplica cmentarna z XIX wieku, obecnie jako Cerkiew Prawosławna. Świątynia mieści się przy ulicy Kardynała Stefana Wyszyńskiego 11.  Wewnątrz znajduje się współczesny ikonostas. Dach jest zwieńczony małą kopułką.

–  Plebania, przy ul. ks. Ripeckiego 1 gdzie w 1807 roku nocował cesarz Napoleon Bonaparte.

– Fragment murów miejskich z XV wieku.

Górowo Iławeckie jest położone 20 km na północ od Lidzbarka Warmińskiego.

Zdjęcia wykonano w kwietniu 2023 roku.