Dwór w Starych Czaplach reprezentujący przykład architektury klasycystycznej wzniesiono w 3. ćwierci XVIII wieku. Budynek, murowany z cegły, otynkowany, założony jest na planie prostokąta z elewacją frontową zwróconą w kierunku północnym. Wnętrze rozplanowane jest w dwóch traktach, z centralnie umieszczoną sienią przelotową z klatką schodową oraz pomieszczeniami w układzie amfiladowym. Parterowy dwór z poddaszem użytkowym, częściowo podpiwniczony nakryty jest dachem mansardowym z niewielkimi wystawkami. Gładkie elewacje rozczłonkowane są jedynie rytmem symetrycznie rozmieszczonych otworów okiennych. Prostokątne okna ujęte są w proste, taśmowe opaski. Elewacja frontowa zakomponowana jest symetrycznie, jako siedmioosiowa, z częścią środkową podkreśloną trzyosiowym pseudoryzalitem. Wejście główne, umieszczone w osi fasady, zamknięte jest łukiem odcinkowym. Elewacja południowa, ogrodowa, pięcioosiowa, z prostokątnym otworem wejściowym w osi. Elewacje boczne zaplanowano jako czteroosiowe z oknami w partii szczytu nieco mniejszymi niż w kondygnacji przyziemia. Z zabytkowego wyposażenia dworu zachowała się część wewnętrznej stolarki drzwiowej, pochodzącej z remontów przeprowadzonych na przełomie XIX i XX wieku. Od południa dwór sąsiaduje z budynkiem gospodarczym, za zabudowaniami zaś zlokalizowany jest sad i ogród.
Na mapie Johanna Georga Schreibnera z 1740 roku, Stare Czaple zaznaczone zostały jako dobra rycerskie. W 1816 roku wieś została włączona do korony pruskiej. Pod koniec XIX wieku w posiadanie Starych Czapli weszła Czapleńska Spółka Węgla Brunatnego, natomiast w roku 1917 majątek stał się własnością Leo Plazikowskiego. Obecnie dwór pełni funkcję domu mieszkalnego.
Stare Czaple są położone 27 km na zachód od Żar, przy drodze nr 12 do Łęknicy. Dwór usytuowany jest w centralnej części wsi pod nr 12, na wschód od drogi biegnącej z Łęknicy do Trzebiela.
Zdjęcia wykonano w maju 2023 roku.