Pierwotny, renesansowy dwór w Czarnym Borze został wzniesiony na przełomie XVI i XVII wieku, z fundacji Jerzego Czettritza. W połowie XVIII wieku założenie, powstałe nieopodal ruin zamku, przebudowano na barokowy pałac.

Obecny pałac w Czarnym Borze został ukończony w 1784 roku. Wzniesiono go po pożarze w 1775 roku, w którym spłonęło stare założenie. Powstała wtedy dwukondygnacyjna, podpiwniczona rezydencja założona na planie prostokąta, nakryta dachem czterospadowym z lukarnami. Obecnie występujące lukarny mają charakter historyzujący i powstały podczas neobarokowej przebudowy pałacu w końcu XIX wieku. Dwutraktowa budowla posiada płytki ryzalit na osi, a elewacje dzielone są pilastrami i kolumnami podtrzymującymi gzyms i mur attykowy zwieńczony wazonami. W ryzalicie znajduje się portal z głównym wejściem. Fasada pałacu jest trzynastoosiowa. W elewacji parkowej znajduje się taras na wysokości parteru. W wnętrzu usytuowano otwarty trakt korytarzowy z centralnie usytuowaną, dwubiegową klatką schodową. Obok znajdują się dwie dwukondygnacyjne oficyny mieszkalne, pochodzące z poł. XVIII wieku, przebudowane w XIX wieku, założone na rzucie prostokąta, nakryte dachami łamanymi. Całość jest położona w zadbanym parku krajobrazowym.

Po Czettritzach w latach 1838-51 właścicielem Czarnego Boru był Otto von Zedlitz-Neukirch, a następnie posiadłość przeszła drogą dziedziczenia w ręce rodziny von Portatius. W 1893 roku Czarny Bór stał się siedzibą nowo utworzonej ordynacji. Pałac był remontowany w XIX wieku. Obecnie pałac wraz w przylegającym ogrodem jest zadbany i mieści się w nim Zakład Lecznictwa Odwykowego dla Osób Uzależnionych od Alkoholu.

Czarny Bór jest położony 7 km na wschód od Kamiennej Góry, przy drodze nr 367 do Wałbrzycha.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2025 roku.