Katedra Westminsterska, Archikatedra Najświętszej Krwi Chrystusa – rzymskokatolicka bazylika w Londynie została wzniesiona na przełomie XIX i XX wieku w stylu neobizantyjskim. Jest ona główną świątynią katolicką Anglii i Walii, siedzibą arcybiskupów Westminster. Teren, na którym stoi katedra należał w przeszłości do zakonu benedyktynów, tego samego, który zarządzał Opactwem Westminsterskim, jednak w 1884 roku został zakupiony przez katolicką archidiecezję Westminsteru. 29 czerwca 1895 roku położono kamień węgielny pod świątynię, którą zaprojektował John Francis Bentley. Katedra została otwarta w 1903 roku, lecz w związku z tym że zabrakło funduszy, nawet nie rozpoczęto wówczas dekorowania wnętrz. Stało się to dopiero w późniejszych latach i nadal pozostało trochę do zrobienia. Zgodnie z obowiązującym ówcześnie prawem, żadna katolicka świątynia nie mogła być konsekrowana póki nie zostały spłacone wszystkie długi zaciągnięte na jej budowę, dlatego w przypadku Westminster Cathedral nastąpiło to dopiero po siedmiu latach od otwarcia, czyli 28 czerwca 1910 roku.

W 1977 roku w ramach obchodów srebrnego jubileuszu kościół odwiedziła królowa Elżbieta II. Nie była to wprawdzie msza, a wystawa kwiatów, ale miało to znaczenie symboliczne, gdyż Elżbieta była pierwszym panującym monarchą brytyjskim, który odwiedził katolicki kościół od momentu oficjalnego wprowadzenia w kraju anglikanizmu. 28 maja 1982 roku mszę w kościele odprawił, będący w trakcie pielgrzymki na Wyspy Brytyjskie, papież Jan Paweł II. W 1995 roku na zaproszenie kardynała Basila Hume’a w kościele ponownie pojawiła się królowa Elżbieta II. Tym razem odbyła się msza – pierwsza od wielu lat w kościele katolickim z uczestnictwem urzędującego władcy brytyjskiego. 18 września 2010 roku Westminster Cathedral nawiedził kolejny papież – Benedykt XVI.

Budowlę o powierzchnia to 5 017 m2 zbudowano z prawie dwunastu i pół miliona cegieł. Elewacje zewnętrzne są ozdobione czerwono – białymi pasami. Znakiem rozpoznawczym jest wysoka dzwonnica z galerią widokową na wysokości 64 metrów, skąd rozpościera się wspaniała panorama miasta. Nawa główna o wysokości 33 m i szerokości 18 m, została nakryta czterema kopułami. Do kościoła prowadzi bogaty portal północny. Sklepienie wspiera się na 134 marmurowych kolumnach wzniesionych z ponad 120 różnych odmian marmuru. W łuku tęczowym znajduje się dziewięciometrowy krucyfiks o wadze dwóch ton. Prezbiterium ma 20 m wysokości i 16 m szerokości. Ołtarz główny nakryty jest baldachimem. Przy ołtarzu znajduje się tron arcybiskupi. Nawa świątyni jest otoczona kilkunastoma kaplicami. Obok ołtarza znajdują się kaplice – od północy Błogosławionego Sakramentu, a od południa kaplica Najświętszej Marii Panny. W tej drugiej znajdują się mozaiki przedstawiające Marię z Dzieciątkiem. Mozaiki pochodzące z lat 1912-16 zostały stworzone przez Arts and Crafts Movement. Pokryto nimi tylko niewielką część katedry, choć i tak zużyto do tego 14 milionów elementów. Te znajdujące się w kaplicy Najświętszej Marii Panny są dziełem Gertrude Martin. Wiele kolejnych ozdobiło ściany tego pomieszczenia w okresie 1930-35. W 1950 roku w południowej nawie umieszczono mozaikowy wizerunek Świętej Teresy z Lisieux, kolejna powstała w 1952 roku w kaplicy Świętego Jerzego. W zachodniej galerii kościoła znajdują się organy. Powstawały przez dziesięć lat, od 1922 roku. Ich twórcą był Henry Willis III.

Świątynia znajduje się około 1 kilometra na południowy-zachód od Opactwa Westminsterskiego, przy 42 Francis Street. 

Zdjęcia wykonano w lutym 2017 roku.