Most Tower Bridge został wybudowany w latach 1886-94 wg projektu sir John Wolfe Barry’ego. W drugiej połowie XIX wieku, gdy wzrosło handlowe znacznie wschodniej części Londynu, pojawiło się zapotrzebowanie na nową przeprawę wiodącą przez Tamizę. Nie było możliwości zbudowania tradycyjnego mostu, gdyż odcięłoby to statki posiadające wysoki maszt od infrastruktury portowej znajdującej się pomiędzy London Bridge, a miejscem które upatrzono, by zbudować tam nowy most.

Most składa się z dwóch wież, które postawione zostały na filarach. Centralne przęsło podzielone zostało na dwie części, które jest podnoszone w miarę potrzeb. Dwa boczne przęsła są wiszące, umocowane za pomocą prętów zakotwiczone na przyczółkach i tam umieszczone zostałyby chodniki. Budowa rozpoczęła się w 1886 roku i zajęła osiem lat. Dwie główne części, zawierające 70 tys. ton betonu przypłynęły rzeką na specjalnych statkach. Do konstrukcji wież i chodników zużyto 11 tys. ton stali. Następnie została ona przykryta kornwalijskim granitem i kamieniem wapiennym z Portland. Prowadzący prace Horace Jones zmarł w 1887 roku, a zastąpił go George D. Stevenson. Z jego polecenia zastąpiono zatwierdzoną przez Jonesa ceglaną fasadę przez kamienną, bardziej ozdobną, zrobioną w stylu wiktoriańskiego gotyku. Dzięki temu most lepiej harmonizuje się z pobliską Tower of London. Długość Tower Bridge to 244 metry. Jego wieże są wysokości 65 metrów każda. Jedno przęsło ma długość 61 metrów i może być podnoszone pod kątem 86 stopni, co umożliwia ruch rzeczny. Każde z nich waży ok. 1 tys. ton i są tak zrównoważone, by zminimalizować siłę, która jest potrzebna do ich wniesienia. Most otwiera się w ciągu pięciu minut. Dwa boczne przęsła są podwieszone i mają długość 82 metrów. Chodniki są umieszczone 44 metry nad rzeką. Oryginalny mechanizm podnoszenia był zasilany wodą pod ciśnieniem, która była umieszczona w kilku akumulatorach hydraulicznych. System zaprojektował i zainstalował Hamilton Owen Rendel. Oryginalny system podnoszenia mostu został zastąpiony w 1974 roku przez nowy, elektro-hydrauliczny zaprojektowany przez BHA Cromwell House.

Aby ułatwić kontrole ruchu rzecznego stworzono specjalną sygnalizację. W ciągu dnia używany jest sygnał z czerwonych semaforów, a w nocy w działaniu są kolorowe lampy – dwa czerwone światła sygnalizują, że most jest zamknięty, a dwa zielone, że otwarty. Jeśli pojawi się mgła, używany jest także specjalny gong.

Oficjalne otwarcie nowego mostu nastąpiło 30 czerwca 1894 roku i dokonali go ówczesny książę Walii, przyszły król Edward VII oraz jego żona Alexandra Duńska.  W 1977 roku most został przemalowany z oryginalnych barw – zielonej i niebieskiej, na czerwono, biało i niebiesko, by uczcić srebrny jubileusz panowania królowej Elżbiety II. W 2008 roku ogłoszono, że Tower Bridge przejdzie renowację. Wtedy po raz kolejny zmienił barwy. Tym razem na niebieską i białą. Przeprawa dla pieszych i samochodów zyskała nowe oświetlenie.

Tower Bridge jest usytuowany w pobliżu twierdzy Tower of London, od której wziął swoją nazwę.

Zdjęcia wykonano w lutym 2017 roku.