Pałac Schönbrunn (niem. Schloss Schönbrunn) w Wiedniu został zbudowany w XVII–XVIII wieku na zlecenie cesarza Leopolda I, według projektu Johanna Bernharda Fischera von Erlacha. Pałac ukończono za rządów cesarza Józefa I ale efekt był daleki od pierwotnych zamierzeń. Następca Józefa I, Karol Habsburg nie interesował się budowlą. Dopiero jego córka Maria Teresa (otrzymała posiadłość w prezencie ślubnym) zmieniła Schönbrunn w godną siebie rezydencję. W tym celu zleciła swemu nadwornemu architektowi Nicolo Pacassiemu wykonanie projektu przebudowy gmachu. Powstała rokokowa rezydencja, która stała się ośrodkiem życia dla całego dworu. Kolor żółty, na który została pomalowana elewacja, był jej ulubionym. Po śmierci cesarzowej Schönbrunn opustoszał. Na początku XIX wieku pałac został zajęty przez Napoleona, który w 1809 roku podpisał tu traktat kończący wojny z V koalicją. Po upadku cesarza Francuzów, podczas kongresu wiedeńskiego, pałac był miejscem wielu bali. Nieużywaną przez lata rezydencję trzeba było przygotować do tej rangi uroczystości. W tym celu rozpoczęto restaurację posiadłości. Prace kontynuowano w latach 1817-19 usuwając rokokowe elementy z fasady. Nadało to posiadłości klasycystycznego charakteru. W 1830 roku w Schönbrunn urodził się przyszły władca Austro-Węgier Franciszek Józef I i tu też zmarł 21 listopada 1916 roku. Jego następca, błogosławiony kościoła katolickiego Karol I Habsburg, nie zdołał uratować walącej się w gruzy monarchii. Zagrożony przez republikańskie władze opuścił Schönbrunn i mimo prób odzyskania swej pozycji zmuszony został do emigracji na Maderę, gdzie zmarł. Pałac przeszedł na własność państwa. Schönbrunn pełnił różne funkcje publiczne (mieścił szpital psychiatryczny), ale bardzo szybko otwarto tu pierwsze muzeum. Pałac został dość poważnie uszkodzony podczas II wojny światowej. Bombardowano pałacową Glorietę, gdzie naziści ulokowali artylerię przeciwlotniczą. Zniszczeniu uległy też niektóre z pomieszczeń pałacowych. Zajęta przez Armię Czerwoną posiadłość szczęśliwie uniknęła grabieży i aktów wandalizmu. Po upadku III Rzeszy Schönbrunn zajęli Brytyjczycy, którzy zabezpieczyli zniszczone komnaty i podjęli pierwsze kroki prowadzące do ich odbudowy. Państwo austriackie po odzyskaniu rezydencji zmieniło ją w muzeum, ale czasem wykorzystywało w wyjątkowych okolicznościach. Dziś przez dawne cesarski podwoje przetacza się prawie 2,5 miliona zwiedzających rocznie. Do najważniejszych i najciekawszych pomieszczeń pałacu Schönbrunn należą:

– Wielka Galeria – Ma 40 metrów długości i łączy dwa pałacowe skrzydła. To tutaj odbywały się bale podczas kongresu wiedeńskiego. Pomieszczenie zdobią freski Gregoria Guglielmiego. Galeria posiadała ukrytą klatkę schodową, którą Maria Teresa przechodziła do gabinetu swojego kanclerza.

–  Salon lustrzany – Służył Marii Teresie do prywatnych audiencji. Według niektórych źródeł to właśnie tutaj młody Mozart miał koncertować, w obecności cesarzowej.

–  Pokój milionowy – Dawny gabinet cesarzowej, którego ściany wyłożono drewnem sprowadzonym z Afryki oraz azjatyckimi miniaturami. Nazwa pochodzi od niebotycznych sum jakie Maria Teresa wydała na jego ozdoby.

– Pokoje Franciszka Józefa i Sissi – Gabinety, sypialnia i prywatne apartamenty cesarskiej pary zwiedza się, poznając historię życia tego nieszczęśliwego małżeństwa. Uwagę zwraca manekin z włosami imitującymi fryzurę Sissi. Włosy cesarzowej sięgały do samej ziemi, a ułożenie uczesania zajmowało wykwalifikowanej fryzjerce wiele czasu.

– W lewym skrzydle rezydencji możemy zobaczyć Muzeum Powozów, gdzie pośród wielu dawnych pojazdów uderza przepychem karoca cesarza Karola.

Poza pałacem zwiedzać można też cesarskie ogrody. Szczególnym zainteresowaniem turystów cieszy się labirynt z żywopłotu. Wprawdzie został on wycięty pod koniec XIX wieku (ponieważ był miejscem miłosnych uciech mieszkańców pałacu), ale zachowane plany pozwoliły odtworzyć go pod koniec następnego stulecia. 
Swoistym symbolem Schönbrunn stała się też Glorieta (czyli budowla z pawilonem, z arkadami i kolumnami po bokach), która wzniesiona została przez cesarzową Marię Teresę z łacińską inskrypcją wyrażającą imperialne marzenia pary cesarskiej. Warto tutaj wspomnieć również o tym, że na Gloriecie znajduje się taras widokowy, z którego możemy podziwiać z góry cały kompleks parkowo-pałacowy. Pałac jest wyposażony w audio-przewodniki, które są dostępne również w języku polskim.

Pałac Schönbrunn znajduje się w 13. dzielnicy Wiednia, Hietzingu, na południowy zachód od centrum.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1992 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.