W roku 1569 Rafał Leszczyński kupił dobra baranowskie od Jakuba herbu Grzymała, który zbudował murowaną wieżę mieszkalną. W miejsce owej wieży postawił renesansowy dwór obronny. Andrzej Leszczyński rozbudował dwór według projektu Santi Gucciego w latach 1591-1606. W trakcie rozbudowy utworzono w środku prostokątny dziedziniec dobudowując do istniejącego dworu skrzydła północne i wschodnie a od południa zamknięto go ścianą z bramą. W narożnikach wzniesiono cztery cylindryczne baszty. Od wewnątrz dziedziniec został otoczony z trzech stron krużgankami, a od bramy zbudowano dwubiegowe schody na piętro. Wokół głównego budynku zbudowano mury obronne również w narożnikach zwieńczone basztami. Całość była otoczona fosą przez którą przerzucono drewniany most. Między murami a rezydencją zbudowano budynki gospodarcze.

Około roku 1695, gdy właścicielem Baranowa był Józef Karol Lubomirski, dokonano kolejnej rozbudowy według projektu Tylmana z Gameren. Rozbudowa dotyczyła głównie wnętrz i fortyfikacji. Po Lubomirskich właścicielami zamku byli kolejno, książę Paweł Karol Sanguszko, Jacek Małachowski oraz Józef Potocki, którzy nie wprowadzali zmian w wyglądzie zamku. Dopiero Jan Krasicki w roku 1795 dokonał jego renowacji. Po pożarze w roku 1849 z powodu braku funduszy na odbudowę zamek podupadł. W roku 1867 zamek na licytacji kupiła rodzina Dolańskich, której potomkowie mieszkali do roku 1940. W roku 1958 właścicielem zamku zostało Ministerstwo Przemysłu Chemicznego, które rozpoczęło remont trwający do roku 1965, zakończony otwarciem muzeum. Następnie  przekazano zamek Siarkopolowi w roku 1968. Od roku 1997 właścicielem zamku jest Agencja Rozwoju Przemysłu S.A.

Baranów Sandomierski położony jest ok. 14 km na południowy zachód od Tarnobrzegu, w dolinie Wisły, a zamek znajduje się na północ od rynku.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2006 roku.