Zamek w Barwałdzie Górnym został wzniesiony przez księcia oświęcimskiego około połowy XIV wieku. Warownię zbudowaną z miejscowego kamienia założono na planie owalu o wymiarach 20 x 50 metrów i otoczono suchą fosą, z której materiał posłużył na zewnętrzny wał. Od północy, od strony wjazdu przekopano dodatkowy drugi rów. W 1440 roku książęta oświęcimscy przekazali go w zamian za Zator królowi Władysławowi Warneńczykowi. Następnie przechodził jako zastaw przez ręce Mikołaja Serafina oraz rodzinę Skrzyńskich. W 1465 roku zamek wrócił w ręce królewskie, a dwa lata później został przekazany Piotrowi Komorowskiemu. Piotr w 1471 roku udzielił poparcia w wyprawie polskiej przeciwko Maciejowi Korwinowi. Po porażce polskiej wyprawy król węgierski odebrał Komorowskim dobra liptowskie i orawskie, po czym zawarł porozumienie z Mikołajem Komorowskim, na mocy którego w zamian za zwrot tych terenów miał od niego otrzymać Żywiecczyznę z zamkiem na górze Żar. W 1477 roku zamek został zburzony przez Kazimierza Jagiellończyka i nigdy go nie odbudowano. Jeszcze w 1564 roku zamek jest wzmiankowany w dokumentach, jednak zapewne chodzi tu już o ruiny warowni.

         Niestety nie znamy wyglądu ówczesnego założenia. Do dziś zachowały się nikłe resztki fundamentów i murów przyziemia oraz ślady wałów. Do ruin położonych na górze Żar najlepiej dotrzeć niebieskim szlakiem, który prowadzi od klasztoru w Kalwarii Zebrzydowskiej.

         Barwałd Górny jest położony 8 km na wschód od Wadowic, przy drodze nr 52 do Krakowa.

         Zdjęcia wykonano we wrześniu 2014 roku.