Wielki Plac w Brukseli (fr. Grand-Place de Bruxelles, nider. Grote Markt van Brussel) jest historycznym centrum miasta. Plac posiada nieregularny, pięciokątny kształt, z którego odchodzi w różne strony świata aż siedem ulic. Na placu znajduje się ratusz, domy cechowe i Maison du Roi (Dom Króla – gmach w stylu neogotyckim) – obecnie siedziba Muzeum Miasta. Znajdujące się tam budynki są w stylu końca XVII wieku, a większość z nich zdobią kamienne figury świętych, misternie wykonane ozdoby i złote dodatki.

Już w XI wieku powstały tu pierwsze domy wybudowane z drewna. Miejsce to było tłumnie odwiedzane, ponieważ przechodził tędy szlak handlowy. W XII wieku plac nazywano Nedermerckt lub Commune Forum, ponieważ zbierali się na nim kupcy sprzedający swoje towary. W XIII wieku miejsce to rozwinęło się jeszcze bardziej, ponieważ plac został wybrukowany i wybudowano na nim trzy hale targowe, w których sprzedawano chleb, mięso i sukno. Dzisiejszy kształt placu został wytyczony w 1348 roku, a od XIV wieku zaczęto wznosić tam kamienice, które powoli zaczęły zastępować wcześniejsze drewniane domy. W 1401 roku wybudowano tam późnogotycki ratusz miejski. Wkrótce wzniesiono również siedziby gildii kupieckich.

Plac zaczął również spełniać funkcje społeczne i polityczne – odczytywano tu dekrety i zarządzenia, a także przeprowadzano egzekucje publiczne. Smutną datą w historii placu był 14 sierpnia 1695 roku, kiedy to w wyniku francuskiego ostrzału zniszczona została większa część miejskiej zabudowy. Jedynymi budynkami, które, mimo uszkodzeń i pożaru, przetrwały atak były gmach ratusza i Maison du Roi. Na szczęście w ciągu zaledwie czterech lat większość budynków została odbudowana, przyjmując charakterystyczne dla tamtego okresu barokowe formy. Dopiero pod koniec XVIII wieku rynek zaczęto określać La Grand-Place. W latach 1793-94 wojska francuskie splądrowały domy cechowe i je częściowo zniszczyły. Gmachy odbudowano stopniowo w latach 1863-1925. W 1852 roku ustanowiono prawo o konserwacji budynków, a w 1883 roku miasto zobowiązało się do łożenia na utrzymanie fasad kamienic. Aż do 1958 roku plac pełnił funkcję targową.

Na placu odbywają się różne uroczystości, koncerty i przedstawienia. Od 1971 roku, co dwa lata w połowie sierpnia, na placu układany jest dywan kwiatowy. Domy cechowe – wzniesione na przełomie XVII i XVIII wieku – często są klasyfikowane w trzy grupy ze względu na lokalizację i ornamentykę fasad:- pierwszą grupę kamienic w tradycyjnym stylu, o wąskich filarach tworzą domy numer 20, 21–22 i 35–38;- drugą grupę, domów w stylu włoskim ozdobionych pilastrami i kolumnami, tworzą domy numer 1, 5, 7, 11, 28, 34, 39; domy numer 2-3 i 4 o bardziej dekoracyjnych szczytach i 26–27 inspirowane włoskim renesansem;- trzecią grupę, domów w stylu bardziej klasycznym, z frontonem, balustradami i poddaszami, tworzą domy numer 10, 13–19, 24–25 oraz 8, 12, 23. Dom numer 9 wzniesiony został w stylu Ludwika XIV, a numer 6 w stylu zapowiadającym rokoko.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2019 roku.