Apteka jezuicka w Grodnie została założona w 1687 roku i początkowo znajdowała się w budynku kolegium jezuickiego – służyła bowiem mnichom oraz uczniom i wykładowcom grodzieńskiej szkoły. W latach 1700-09 wybudowano dla niej nową siedzibę przy Rynku Głównym (późniejszy pl. Batorego). Po likwidacji zakonu jezuitów apteka przeszła pod zwierzchnictwo Komisji Edukacji Narodowej, a po utworzeniu w Grodnie Akademii Medycznej w 1775 stała się placówką zarządzaną przez grodzieńską uczelnię. Pracował w niej wówczas francuski uczony, botanik i wykładowca Akademii Jan Emanuel Gilibert, który w budynku apteki prowadził zajęcia.

Budynek apteki został przebudowany w 1763 i później w 1885 roku. Wskutek zmian, całkowitemu zatarciu uległy jej barokowe cechy i obecnie nie wyróżnia się spośród otaczającej ją zabudowy. Po III rozbiorze Polski i włączeniu Grodna do Rosji apteka została sprzedana prywatnym właścicielom, m.in. Janowi Adamowiczowi, który wyposażył ją w laboratorium chemiczne. Apteka pod jego kierownictwem uczestniczyła w badaniach właściwości leczniczych roślin oraz wody mineralnej w pobliskich Druskiennikach.

Od 1881 roku apteka należała do lokalnej parafii luterańskiej, a w 1906 roku kupił ją farmaceuta Edward Stępniewski, późniejszy prezydent Grodna. W rękach Stępniewskiego pozostała do wybuchu II wojny światowej. Po włączeniu miasta w skład ZSRR w 1939 roku placówkę upaństwowiono – działała wówczas pod nazwą „Państwowa apteka nr 3 w Grodnie”. W czasie okupacji niemieckiej (1941-44) znaczna część pracowników apteki została zamordowana przez Niemców jako „nieczysta rasowo”, z kolei syna właściciela Zbigniewa Stępniewskiego NKWD rozstrzelało już w 1940 w Piatichatkach.

Po wojnie apteka została ograbiona z kosztownych i zabytkowych mebli oraz urządzeń, a sam budynek przekształcono w magazyn aptekarski, a później salon meblowy i dom nauczyciela. W niepodległej Białorusi budynek przekazano w dzierżawę spółce „Biotest” pod warunkiem przekształcenia budynku w Muzeum. W jego zbiorach znajdują się dokumenty i zdjęcia świadczące o przeszłości apteki, kolekcje naczyń i sprzętu aptekarskiego oraz leki z ubiegłych stuleci.

Obecnie, jak za dawnych czasów, mieści się tu apteka. Jest to budynek dwukondygnacyjny, ozdobiony narożnymi pasami boni. Na piętrze, w środkowej części fasady znajduje się balkon, flankowany przez dwa pilastry, nad którymi znajduje się niewielki ozdobny fronton. Budynek apteki przylega do katedry oraz klasztoru jezuitów, przy ul.Kirava.

Zdjęcie wykonano w lipcu 2014 roku.