Pierwotny, renesansowy dwór w Bieczu powstał w wyniku rozbudowy starszego założenia von Wiedebachów, pochodzącego przypuszczalnie z XVI wieku. Rezydencja założona była na rzucie zbliżonym do kwadratu, miała dwie kondygnacje i nakryta była dachem na­miotowym. Pod koniec XVII wieku Otto Jerzy von Wiedebach powiększył siedzibę, roz­budowując dwór. Największe zamiany zaszły jednak na przeło­mie XVIII i XIX wieku, kiedy to Friedrich Heinrich Wilhelm von Wiedebach, przekształ­cił stary dwór w barokowy pałac, dobudowując od strony północnej dwa skrzydła boczne, zmienia­jąc układ wnętrz, wygląd elewacji oraz wprowadzając w dachu lukarny i okna powiekowe. Wów­czas wybudowano także oficyny i budynek bramny. Data przebudowy „MDCCCII” oraz inicjał jej inicjatora „F H W v. W” uwiecznione zostały w tympanonie budynku bramne­go. W drugiej połowie XIX wieku, za sprawą Paula Friedrycha von Wiedebach, wprowa­dzono neorokokowy wystrój elewacji. Z tego okresu pochodzi również weranda i balkon przy elewacji wschodniej, oraz brama i fontanna.

Pałac założony jest na planie podkowy, z werandą na rzucie prostokąta po wschodniej stro­nie. Korpus główny, dwukondygnacyjny, nakryty jest dachem czterospadowym z lukarna­mi. Z kolei skrzydła boczne, jednokondygnacyjne, mają dachy naczółkowe. Fasada, czę­ściowo przysłonięta skrzydłami bocznymi, zakomponowana jest symetrycznie. W jej środko­wej części umiejscowiono pseudoryzalit, zwieńczony ażurową balustradą i rzeź­bami. Ryzalit jest ozdobiony neorokokową dekoracją. Pozostałe elewacje, o zróżnicowanej ilości osi, opracowa­ne są skromniej. W szczycie skrzydła zachodniego znajduje się wmurowana kamienna tablica z herbem właścicieli – Widebachów. Od zachodu i południa zachowały się resztki fosy. W pałacu zachowała się częściowo stolarka okienna i drzwiowa o charak­terze zabytkowym. Zachowała się również oficyna i budynek bramny założony na rzucie kwadratu, murowany z cegły, trzykondygnacyjny, z dachem nakrytym cebulastym hełmem z iglicą i drewnianymi, trójkątnymi tympanonami. Całość jest otoczona XVIII-wiecznym parkiem krajobrazowym, łączącym się z kompleksem lasów. 

Rodzina von Wiedebachów mieszkała w pałacu do 1945 roku. II wojnę światową rezydencja przetrwała w nienaruszonym stanie. Po wojnie do 1956 roku w pałacu mieścił się Wiejski Dom Kul­tury. Następnie, nieużytkowany niszczał. W 1967 roku Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Zielonej Górze urządziła tu magazyn książek. Wówczas naprawiono dach, a także oszklono wszyst­kie okna. Od lat 80-tych XX wieku pałac jest własnością prywatną. Obecnie zabytek w części użytkowany jest jako mieszkanie, a sam pałac jest nieużytkowany i popa­da w ruinę.

Biecz jest położony 9 km na zachód od Lubska, przy drodze nr 286 do Gubina. Zespół pałacowy usytuowany jest po północ­nej stronie tej drogi, we wschodniej części wsi.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2022 roku.