Pierwotny pałac w Biesowicach, wraz założeniem parkowym powstał w II połowie XIX wieku z fundacji ówczesnych właścicieli rodu von Zitzewitzów. W latach 1922-23 założenie zostało przebudowane w stylu neogotyckim.

Rezydencja składa się z dwukondygnacyjnego korpusu głównego i dwóch dobudówek. Korpus główny wzniesiono na planie prostokąta i nakryto dachem czterospadowym. W elewacji frontowej usytuowano w osi ryzalit mieszczący sień wejściową oraz podjazd wsparty na czterech kolumnach. W sieni zachowały się paradne schody z bogato rzeźbioną drewnianą balustradą. Parter budowli miał charakter reprezentacyjny, zaś na piętrze mieściły się prywatne apartamenty gospodarzy. Pałac zachował się w dobrym stanie, z zabytkowego wyposażenia uwagę zwraca ozdobny, drewniany żyrandol, boazerie, drewniane sufity, neorenesansowy kominek z niebieskich kafli. W dawnej jadalni pozostał piec z białych kafli dekorowany złotym i niebieskim ornamentem. Obok w przybudówce zachował się kompletny wystrój pomieszczenia kredensowego. Całość została otoczona parkiem krajobrazowym założonym w XIX wieku. Do zespołu dworskiego należała również stajnia ze spichlerzem z przełomu XIX i XX wieku.

W 1803 roku rodową posiadłość odkupił od Podewilsów Franciszek Marcin Zitzewitz z Ciecholubia i w 1842 roku przekazał majątek młodszemu synowi, też Franciszkowi. Następcą Franciszka był jego syn Ernest Wilhelm do 1899 roku, który na życzenie małżonki Nelly w 1891 roku wybudował na terenie zespołu neogotycki kościół. Ostatnim właścicielem Biesowic (do 1945 roku) był wnuk Ernesta Wilhelma – Ernst. Po wojnie pałac pełnił funkcje siedziby PGR-u i domu kultury. Obecnie pałac znajduje się w rękach prywatnych i jest remontowany.

Biesowice są położone 3,5 km na południe od drogi nr 208 Barcino – Miastko. Do wsi należy zjechać w miejscowości Warcino.

Zdjęcia wykonano w październiku 2012 roku.