Gotycki zamek w Bolesławcu został wzniesiony na sztucznym pagórku na zachodnim brzegu rzeki Prosny. Pierwsza wzmianka z 1268 roku stwierdza że budowniczym był książę Bolesław Pobożny. 

         Warownię wzniesiono z cegły na fundamentach z kamieni eratycznych. Ma ona kształt owalu o łącznej długości murów około 170 m. Grubość murów obwodowych  sięga 2,4 m, a wysokość do chodnika straży wynosiła ponad 5 m. W północnej części dziedzińca stoi ośmioboczna baszta o wysokości 22 m. Do warowni wjeżdżało się od południa przez bramę, z której do dzisiaj pozostały ruiny. We wschodniej części dziedzińca, przylegając do muru stały dwa budynki mieszkalne, obecnie ledwie widoczne w postaci fundamentów. W XIV wieku zamek przechodzi w ręce Kazimierza Wielkiego, który prawdopodobnie przebudował założenie. Około roku 1390 zamek zostaje rozbudowany przez Władysława Opolczyka. Po wojnie w 1391-1401 z Władysławem Jagiełłą zostaje siedzibą starostwa. W XV i XVI wieku następowały kolejne przebudowy, które nie wprowadziły wielkich zmian, dopiero starosta Kacper Denhoff w latach 1625-28 przekształcił zamek w wygodną rezydencję. Jako rezydencja starościńska, budowla o cechach barokowych przetrwała do 1704 roku. Po tej dacie została opuszczona i zaczęła popadać w ruinę. W latach 1972-79 przeprowadzono gruntowne badania terenowe, w wyniku których zamek odgruzowano, zaznaczono i zakonserwowano przebieg murów. 

         Bolesławiec jest położony 22 km na południe od Wieruszowa i 30 km na północ od Kluczborka. Ruiny znajdują się w południowo-zachodniej części wsi. Dostać się do nich można przechodząc koło starego młyna nad jeziorem zamienionego na hotel. Młyn strawił pożar na początku 2007 roku.

         Zdjęcia wykonano we Wrześniu 2005 roku.