Powstanie słowiańskiego grodu plemiennego na miejscu obecnego miasta datuje się na przełomie IX-X wieku. Bolesławiec uzyskał prawa miejskie pomiędzy 1190 a 1250 rokiem. Nazwa „Bolesławiec” jest patronimiczną nazwą wywodzącą się od słowiańskiego imienia Bolesław złożonego z dwóch członów staropolskiego nieużywanego obecnie określenia bole(j) oznaczającego bardzo oraz sław oznaczającego sławę. Imię to oznacza dosłownie „bardzo sławny” i nadano ją miastu na cześć fundatora Bolesława I Wysokiego, który założył miasto około 1190 roku nadając mu liczne przywileje. Niemiecki językoznawca Heinrich Adamy w swoim dziele o nazwach miejscowości na Śląsku, wydanym w 1888 roku we Wrocławiu, wymienia nazwę miasta zanotowaną w dokumencie z 1196 roku – Boleslawez, podając jej znaczenie „Stadt des Boleslaw I” – „Miasto Bolesława I”. Występująca od XIII wieku niemiecka nazwa Bunzlau jest zgermanizowaną formą wywodzącą się od nazwy polskiej.

W XV wieku okoliczne ziemie zostają zniszczone przez najazdy Husytów, a w XVII wieku działaniami wojny trzydziestoletniej. Zamieszki, bunty chłopskie, przemarsze wojsk i wielki pożar w 1642 roku zniszczyły Bolesławiec wraz z terenami przyległymi. W XVIII wieku miasto odbudowuje się, rozwija się rzemiosło. W latach 1740–63 Bolesławiec wraz z większością Śląska znalazł się w wyniku wojen śląskich w granicach Prus. Na początku XIX wieku przemarsz wojsk napoleońskich po raz kolejny niszczy Bolesławiec i pustoszy okolice. Pozostałe lata stulecia charakteryzują się gwałtownym rozwojem przemysłu i rolnictwa. Bolesławiec staje się ważnym i bogatym ośrodkiem miejskim, aktywizującym tereny przyległe. Zachowana do dziś okazała XIX wieczna zabudowa mieszkalno – gospodarcza wsi świadczy o zasobności tego rejonu. Okres prosperity został przerwany działaniami pierwszej, a potem drugiej wojny światowej. W 1945 roku miasto znalazło się ponownie w granicach Państwa Polskiego i rozpoczął się proces odbudowy po zniszczeniach wojennych oraz zasiedlanie osadnikami z kresów wschodnich Rzeczypospolitej, które weszły w skład ZSRR. Obecnie miasto jest siedzibą powiatu w województwie dolnośląskim.

Bolesławiec jest położony 40 km na zachód od Legnicy, przy drodze nr 94 do Zgorzelca.

Zdjęcia wykonano w maju 2023 roku roku.

Miasto posiada bardzo dobrze zachowaną średniowieczną siatkę ulic okalającą barokowy ratusz. Wzdłuż pierzei rynkowych i ulic staromiejskich ciągnie się zabudowa kamieniczna. Miasto okalał ciąg murów obronnych z trzema bramami miejskimi: „Górną” (u wylotu ulicy Sierpnia 80), „Mikołajską” (na początku ulicy Kutuzowa) i „Dolną” (u wylotu ulicy Bolesława Prusa). Do dziś zachowało się sporo obiektów zabytkowych. Najważniejsze z nich to:

Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP i św. Mikołaja zbudowany na przełomie. XV-XVI wieku. W roku 1429 w wyniku najazdu husytów i spowodowanego przez nich pożaru świątynia spłonęła. W 1432 lub 1442 rozpoczęto budowę nowej świątyni na podwalinach wcześniejszej budowli. Pierwsza rozbudowała miała miejsce już w latach 1482-92, późniejsza w XVI wieku. W 1642 roku świątynia uległa częściowemu zniszczeniu, odbudowano ją II połowie XVII wieku pod kierunkiem Giulio Simonettiego, drobne zmiany trwały do połowy XVIII wieku. Jest to budowla kamienna z gotycką halą i trójnawowym prezbiterium, która została stworzona przez łużycko-saski warsztat budowlany. W murze zewnętrznym znajdują się liczne XVI i XVII-wieczne epitafia, a przy wejściach do świątyni od wieków stoją rzeźby świętych, przeniesione z różnych miejsc miasta. Ścianę południową oprócz epitafiów zdobi zegar słoneczny z 1907 roku. Na 55 metrowej wieży znajduje się 1002 kg dzwon Panny Marii. Wnętrze barokowe wykonane przez Giulio Simonetiego. Szczególną uwagę zwracają: chrzcielnica i ambona z II połowy XVIII wieku. W środku znajduje się obraz „Chrystusa cierpiącego na krzyżu” z 1736 roku namalowany przez J.W.Neunhertza. W rzeźbionym ołtarzu głównym dłuta Jerzego Webera znajduje się scena Wniebowzięcia NMP z postaciami świętych. Na uwagę zasługują dwa z barokowych ołtarzy bocznych św. Barbary (z chrzcielnicą z 1727 roku) i św. Katarzyny (z XVII-wiecznymi obrazami).  Na początku XX wieku dobudowano hełm do najwyższej wieży kościoła. Od 7.10.2012 roku kościół został podniesiony do godności Bazyliki Mniejszej. Od września 2017 roku trwają intensywne prace związane z renowacją elewacji świątyni.Kościół znajduje się w centrum miasta.