Miasto Bolków powstało w 1265 roku na skrzyżowaniu dróg handlowych z Wrocławia i Legnicy do Czech. W XIII i XIV wieku znajdowało się w księstwie jaworskim i świdnicko-jaworskim. Prawa miejskie otrzymało w 1276 roku. W 1392 roku księstwo jaworskie zostało włączone do Korony Czeskiej. Po 1384 roku miasto stało się lennem nadawanym rycerskim rodom czeskim. Szybki rozwój Bolkowa nastąpił pod panowaniem księcia Bernarda, m.in. wzniesiono wówczas kościół. Wojny husyckie powstrzymały dalszą rozbudowę miasta. W 1463 roku król czeski Jerzy z Podiebradów osadził w zamku rycerza Jana z Czarnej, który zasłynął w okolicy z rozbojów. Stało się to powodem zorganizowania przez mieszczan wrocławskich i świdnickich zbrojnej wyprawy na zamek w 1468 roku. Połączone siły mieszczan zdobyły zamek, a Jan z Czarnej został powieszony. Miasto wraz z zamkiem zostało oddane pod opiekę króla Macieja Korwina, którego popierali mieszczanie. Po wstąpieniu na tron Węgier Władysława Jagiellończyka w 1490 roku Bolków został odbity przez namiestnika królewskiego – księcia cieszyńskiego Kazimierza II z rąk zwolenników nieżyjącego już króla Macieja Korwina. Od 1526 miasto pozostawało pod panowaniem Habsburgów. W 1508 roku Bolków otrzymał prawo wolnego wyboru rady miejskiej, prawo zorganizowania niższego sądownictwa oraz przywilej organizowania trzech jarmarków rocznie. XVI i XVII wieku były dla miasta tragiczne. W tym czasie nękają je epidemie, trzęsienia ziemi, powodzie oraz wojny. Tym nie mniej w 1608 roku miasto wykupiło od ówczesnego właściciela Bolkowa, którym był Ladislaus von Zedlitz, wyższe prawo sądownicze i otrzymało pełne prawa miasta królewskiego. Przełom XVII i XVIII wieku to czas odbudowy Bolkowa, który stał się ośrodkiem tkactwa lnianego. W 1742 roku w wyniku I. wojny śląskiej Bolków został zajęty przez Prusy. Do ponownego zubożenia miasta przyczyniło się powstanie tkaczy w 1793 roku oraz wojny napoleońskie. W latach 1812–23 dokonano częściowej rozbiórki fortyfikacji miejskich. Do XIX wieku miasto było ośrodkiem handlowym, natomiast od połowy XIX wieku nastąpił w nim szybki rozwój przemysłu, zwłaszcza włókienniczego. 1 grudnia 1890 roku uruchomiono, drugą co do rangi, linię kolejową węzła strzegomskiego, wiodącą przez Roztokę (10 km linii) do Bolkowa (20 km linii). Po dziewięciu latach przedłużono ją do węzłowej stacji Marciszów. W czasach zaborów w niektórych okresach Bolków miał bezpośrednie połączenia kolejowe z wieloma miastami Polski np. z Krakowem. Podczas II wojny światowej, od sierpnia 1944 do lutego 1945 roku w miejscowości znajdowała się filia niemieckiego obozu koncentracyjnego Groß-Rosen stworzona dla obsługi fabryki wytwarzającej elementy samolotów. Miasto zostało zajęte przez wojska sowieckie, a następnie przekazane władzy polskiej, początkowo pod nazwą Bolkowiec. Po konferencji poczdamskiej wysiedlono dotychczasowych mieszkańców miasta do Niemiec.
Bolków jest położony ok. 26 km na wschód od Jeleniej Góry, przy drodze nr 5 do Wrocławia.
Zdjęcia wykonano w lipcu 2025 roku.
Najważniejsze zabytki miasta to:
– Średniowieczny zamek z XIII w. z charakterystycznym dziobem skierowanym w stronę dostępnego wjazdu (osobny artykuł)
– Gotycki kościół pw.św. Jadwigi Śląskiej zbudowany zapewne około 1250 roku. Wzmiankowano go po raz pierwszy w roku 1298. W tym czasie biskup wrocławski Tomasz II nadał kościołowi wezwanie św. Jadwigi (wcześniej był pod wezwaniem Kościół Krzyża). Świątynia zbudowana pierwotnie na planie krzyża greckiego, posiada wieżę w formie wczesnogotyckiej i zakrystię dobudowaną od południa. W wieży zachował się jeden dzwon z 1506 roku. W świątyni znajduje się charakterystyczne dla tego okresu sklepienie krzyżowo-żebrowe, zachowane do dziś w części gotyckiej kapitele zdobi dekoracja roślinna. W kościele znajduje się drewniana, barokowa ambona z 1619 roku, zdobiona postaciami czterech ewangelistów. Jest to najstarszy element wyposażenia świątyni. Została ufundowana przez kupca Bodensteina z Wrocławia, którego żona pochodziła z Bolkowa. Ambonę zdobią też sceny z Biblii oraz wizerunki Chrystusa, Mojżesza i Melchizedeka. Neogotycki ołtarz główny pochodzi z roku 1875, ołtarz Serca Jezusowego z roku 1894, a ołtarz Maryjny z roku 1894. Stacje drogi krzyżowej pochodzą z 1893 roku, a organy z roku 1895. W 1846 za sprawą proboszcza Faustmanna usunięto gotyckie szczyty i osadzono obecny czterospadowy dach. Usunięto też wczesnogotyckie małe okna – zostały one zastąpione obecnymi, a w 1882 r. wstawiono obecne witraże. Kościół stał się budowlą trójnawową, zostało dodane cylindryczne zwieńczenie wieży.
– Układ urbanistyczny starego miasta w tym unikatowy pochyły, prostokątny rynek, otoczony kamienicami podcieniowymi z XVIII wieku na jego zachodniej pierzei, pod wysokie podcienie prowadzą schody. Na środku rynku wznosi się klasycystyczny ratusz. Pierwszy ratusz w Bolkowie został wzniesiony najprawdopodobniej w końcu XIV wieku. Budynek ten spłonął w roku 1632 i do roku 1670 trwała budowa kolejnego ratusza. Mieścił izby Rady, kancelarię i sąd, na parterze znajdowała się waga miejska i kramy, a w piwnicy winiarnia i piwiarnia. W latach 1827–1828 przeprowadzono rozbudowę ratusza, według projektu Christiana Gotlieba Hedemanna z Kamiennej Góry, w wyniku której obiekt uzyskał obecną klasycystyczną formę. W roku 1829 na wieży zainstalowano nowy zegar. Dwukondygnacyjny ratusz jest wzniesiony na planie czworoboku, od frontu posiada ryzalit z wejściem i wieżę od tyłu. Czworoboczna podstawa wieży posiada otoczony balustradą taras widokowy, powyżej jego poziomu wieża ma przekrój ośmioboczny. Całość nakryta jest neobarokowym hełmem z latarnią, posiadającą iglicę z kulą i chorągiewką. Bryła nakryta jest dachem mansardowym z lukarnami. Główne wejście do budynku umieszczone jest w trzyosiowym ryzalicie i ujęte dwukolumnowym portykiem, podtrzymującym balkon. Ryzalit jest zwieńczony naczółkiem z herbem miasta. Ratusz obecnie jest siedzibą władz miasta.
– Kościół ewangelicki Świętej Trójcy położony przy skrzyżowaniu ulic Kamiennogórskiej i Niepodległości. Budynek został ukończony w 1855 roku. Obecnie w kościele znajduje się Bolkowska Galeria Historyczno-Artystyczna ARS ET HISTORIA.
