Wczesnogotycki kościół parafialny pod wezwaniem św. Wawrzyńca w Borowie Wielkim wzniesiono w XIII wieku. W XV wieku dobudowano kwadratową wieżę oraz zakrystię. W okresie reformacji, w 1528 roku, kościół przeszedł w posiadanie protestantów. Przejęcie kościoła odbyło się bez jakichkolwiek tarć i sporów. Podstawą tego był fakt, że protestanci nie zmienili obrzędów katolickich, poza wprowadzeniem Komunii św. pod dwiema postaciami. Konflikt rozpoczął się dopiero w latach siedemdziesiątych XVI wieku. Wówczas protestanci zniszczyli bogate gotyckie wnętrze kościoła. Świątynię oddano w ręce katolików początkowo przejściowo w 1628, a ostatecznie 1663 roku. W XVIII wieku do nawy dostawiono kruchtę. W początkach XIX wieku zbudowano neogotyckie mauzoleum rodzin von Arnhold oraz Unruh. Pod koniec XIX wieku kościół otrzymał neogotycki hełm na wieży. 

Obecnie jest to jednonawowa świątynia murowana z kamienia i rudy darniowej z wysoką wieżą. Nawa i prezbiterium zostały nakryte dwuspadowymi dachami. W kościele zachował się późnogotycki tryptyk z około 1500 roku oraz renesansowa chrzcielnica z roku 1593 ufundowana przez Henryka von Rechenberga.

Rozległość Borowa spowodowała jego podział na Borów Górny i Dolny, w którym znajduje się kościół. Borów Wielki jest położony 9 km na zachód od Nowego Miasteczka przy drodze nr 293. Kościół położony jest na terenie Parku Romantycznego wpisanego do rejestru zabytków.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2007 roku.