Neobarokowy pałac w Brunowie powstał pod koniec XVIII wieku na zgliszczach starszego założenia wzniesionego przez hrabiego Bernharda von Schmettau. Inicjatorami odbudowy pałacu po pożarze byli ówcześni właściciele majątku – Krzysztof Henryk i Ernesta von Schweinitz. Pożar wybuchł trzy tygodnie po nabyciu przez nich pałacu.

Powstała wtedy dwukondygnacyjna rezydencja założona na planie zbliżonym do kwadratu, nakryta czterospadowym dachem. Budowę powierzono dwóm śląskim architektom: Mahrensbergowi i Scholtzowi. Kolejni właściciele pałacu to rodzina von Cottonet, która energiczne przystąpiła do rozbudowy założenia pałacowego w typowym dla XIX wieku stylu historyzmu. Z tego okresu pochodzi stajnia z powozownią, fontanna przy pałacu oraz park zaprojektowany przez Eduarda Petzolda. Na szczytowej ścianie stajni tuż przy bramie wjazdowej umieszczono herb rodziny Cottonet.

Kolejną przebudowę przeprowadzono w latach 1900-01, powstało wówczas skrzydło południowe pałacu wraz z oranżerią i ośmioboczną wieżą, nakrytą neobarokowym hełmem. Przed frontem utworzono podjazd z okrągłym trawnikiem w środku. Po lewej stronie podjazdu znajdują się stajnie, a po prawej piętrowa oficyna. W latach 30-tych XX wieku utworzono w pałacu szkołę sportową Hitlerjugend. Po zakończeniu działań wojennych w pałacu przez kilka miesięcy stacjonowały wojska sowieckie, które doprowadziły do rozszabrowania i zdemolowania wnętrz. Po opuszczeniu budowli przez wojsko pałac był grabiony przez szabrowników i miejscową, napływową ludność. Przez kilka następnych lat pałac stał pusty i coraz bardziej popadał w ruinę. W latach 60-tych XX wieku Rejon Dróg Publicznych utworzył tutaj ośrodek kolonijno – wczasowy i obiekt częściowo wyremontowano. Obecnie pałac stanowi własność prywatną, mieści się w nim luksusowy hotel z restauracją, pomieszczenia folwarczne adaptowane są na potrzeby sporego kompleksu konferencyjnego.

Brunów jest położony 3 km na północ od Lwówka Śląskiego, po prawej stronie drogi nr 297 do Bolesławca.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2023 roku.