Neobarokowy pałac w Brzesku-Okocimiu wybudowany został nieopodal Browaru Okocim w latach 1898-1900 przez Jana Albina Goetza. Projektantem najstarszej (środkowej) części była wiedeńska firma Feller & Helmer. Główny korpus ukończono w roku 1898 co potwierdza wmurowana w jego zachodnią ścianę marmurowa tablica erekcyjna. Pałacowy korpus to sporych rozmiarów piętrowa budowla na planie prostokąta, podpiwniczona, nakryta dachem mansardowym. Znaczną część jego wnętrza wypełnia przechodzący, przez dwie kondygnacje obszerny hol z prowadzącymi na piętro reprezentacyjnymi schodami, doświetlony przez przeszklony strop. Z holu owego prowadzą wejścia do otaczających go ze wszystkich stron salonów, pokoi i innych, znajdujących się na parterze i pierwszym piętrze pomieszczeń. W latach 1908-11, po śmierci architekta Fellera, Jan Albin dobudował część wschodnią, na którą składały się kolejno: zajazd, oranżeria i dom nad zajazdem, oraz część zachodnią, mieszczącą kaplicę i kuchnie. Prace nad tymi obiektami zrealizowano w oparciu o projekty L. Simony.

Powstała wówczas piętrowa rezydencja o bardzo rozczłonkowanym planie, o bardzo bogatej formie architektonicznej. Zachodnie skrzydło pałacu przedstawia się jako niezbyt duży piętrowy budynek, w którego przyziemiu znajdowała się kuchnia i pomieszczenie kredensowe, a na pięterku pokoje dla pałacowej służby. Południową część rozpiętego między nim, a korpusem łącznika zajmuje nakryte sklepieniem kolebkowym pomieszczenie dawna galeria, otwierającą się niegdyś do parku czterema arkadami. Północną zaś – wąski korytarz prowadzący do znajdującej się na północnym przedłużeniu osi skrzydła kaplicy pałacowej. Jest to niewielki, ale prezentujący się dość okazale obiekt wzniesiony w stylu rokokowym. Zbudowany na planie kwadratu o zaokrąglonych narożach, posiada duże okna ozdobione wielobarwnymi witrażami i kopułę z latarnią zwieńczona krzyżem. We wnętrzu zaś ściany wyłożone marmurem, na piętrze niewielką galeryjkę kolatorską, a na podniebiu kopuły malowidło przedstawiające Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny pędzla Tadeusza Popiela. Kaplica mieściła piękny, rokokowy ołtarz, który w 1945 roku został przeniesiony do kościoła w Słotwinie. Wzorowane na zachodnim, wschodnie skrzydło pałacu, również połączone z korpusem łącznikiem i posiadające łamany, kopulasty dach, ma w przyziemiu sień przejezdną, pełniącą rolę podjazdu, niewielką sień przechodzącą w prowadząca do korpusu galerię myśliwską, kilka pokoi mieszkalnych, a na piętrze apartamenty gościnne z przynależnymi do nich łazienkami. Po jego północnej zaś stronie usytuowane zostały dwa inne jeszcze obiekty: przeszklona, kryta szklaną kopułą palmiarnia oraz „ogród zimowy” z grotą, do budowy której użyto sprowadzonego aż z Włoch tufu wulkanicznego, poprzedzoną sadzawką z wodotryskiem. Całkowita powierzchnia pałacu wynosi 5594 metrów kwadratowych. Za czasów swej świetności pełen był stylowych mebli, kominków, pieców, kryształowych żyrandoli, obrazów (m.in. pędzla Malczewskiego, Wyspiańskiego (portrety dzieci Jana Albina), Boznańskiej, Fabijańskiego, obu Kossaków, Popiela, Pochwalskiego, Tondosa czy siedemnastowiecznego Włocha – Giovanniego Battisty Salviego, zwanego Sassoferrato), rzeźb, starej broni oraz trofeów myśliwskich z polowań Jana Albina i jego syna, Antoniego Jana Goetza. Wspominana kolekcja trofeów myśliwskich została zrabowana przez Niemców i przez polskich szabrowników – pozostały jedynie egzemplarze, które swoją wagą lub gabarytami utrudniały transport. Część, trofeów pozostała w pałacu, pozostałe trafiły do zbiorów Muzeum Przyrodniczego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. Nie należy zapominać też o bogatej bibliotece mieszczącej zbiory w języku polskim, francuskim, angielskim, niemieckim i włoskim. Cały kompleks pałacowy otoczony był parkiem krajobrazowym typu angielskiego o powierzchni 40 hektarów.

Na mocy dekretu o nacjonalizacji PKWN z 1944 roku pałac Goetza wraz z przylegającym parkiem przeszły na własność Skarbu Państwa. W pałacu przez wiele lat mieściła się siedziba Liceum Ogólnokształcącego, Liceum Ekonomicznego i innych szkół. Po 2002 roku, po opuszczeniu pałacu przez szkoły, obiekt pozostawał pusty i niszczał  do 2007 roku, przez nikogo niezagospodarowany. Na mocy aktu notarialnego z 30 listopada 2007 roku dawna siedziba rodziny Goetzów powróciła do ich potomków. Odzyskanie prawa do pałacu kosztowało potomków pierwszego właściciela 4 097 700 zł. Obecnie zespół pałacowy, znajdujący się w rękach prywatnych, jest w stanie modernizacji w celu pełnienia funkcji hotelowych.

Brzesko jest położone 13 km na wschód od Bochni, przy drodze nr 4 do Tarnowa. Pałac znajduje się w dzielnicy Okocim niedaleko browaru, przy ul.Barona Jana Goetza (boczna od Browarnej).

Zdjęcia wykonano w lutym 2010 roku.