Pierwotny, późnorenesansowy dwór w Buku powstał z przebudowy obronnego dworu w latach 1571-1611 i fundacji rodziny Flemingów. W 1759 roku założenie przechodzi w ręce maciejewskiej linii Flemingów, którzy je przebudowują. W miejscu częściowo zasypanej fosy powstaje kuchnia, a przy dworze powstaje park w stylu francuskim.

Dzisiejszy wygląd dwór otrzymuje w połowie XIX wieku w wyniku kolejnej gruntownej przebudowy. Murowany budynek, założony na rzucie prostokąta z przylegającą od tyłu nową oficyną, jest budynkiem podpiwniczonym, jednopiętrowym, nakrytym mansardowym dachem z naczółkowymi szczytami nad elewacjami bocznymi. Otynkowane elewacje frontowa i boczne, podzielone gzymsami kordonowymi, ujęte są narożnym boniowaniem. Środek siedmioosiowej fasady akcentuje półkoliście zamknięty portal o boniowanym obramieniu. Okna ujęte są tynkowymi opaskami. Tablica kamienna, wtórnie umieszczona we wnęce okiennej nad portalem, ozdobiona została herbami rodziny von Flemming oraz zaopatrzona w inskrypcję, z której wynika, że budynek wzniesiony został na polecenie Ernsta Friedricha von Flemminga – elektorskiego brandenburskiego radcy kamery Pomorza Tylnego. Nie wiadomo dziś czy informacje te odnoszą się do rozbudowy istniejącego obecnie dworu, czy też do wzniesienia innej, nie zachowanej siedziby Flemmingów. Wnętrze dworu posiada układ dwutraktowy z sienią na przestrzał i położonymi po obu jej stronach pomieszczeniami mieszkalnymi. Nakryta kolebką z lunetami sień parteru zaopatrzona w okazały kominek, służyła jako jadalnia i pokój dzienny. W XVII wieku w jej tylną część wbudowano sklepioną klatkę schodową, prowadzącą na piętro. Po zachodniej stronie przedsionka położone są dwie kwadratowe komnaty o dekoracyjnych sklepieniach z lunetami. Na uwagę zasługuje zwłaszcza lustrzane sklepienie w przednim pokoju. Ozdobę tylnego pokoju stanowi zrekonstruowany w oparciu o zachowane ślady kominek o wydatnym, profilowanym gzymsie. Duża sala po wschodniej stronie sieni nakryta jest zwierciadlanym sklepieniem podzielonym na dekoracyjne pola – jedno okrągłe pośrodku i dwa kwadratowe po bokach. Układ parteru powtarzają z grubsza sklepione kolebkowo wnętrza piwnic oraz nakryte stropami pomieszczenia piętra. Założenie jest otoczone XIX-wiecznym parkiem krajobrazowym.

W rękach von Flemmingów dwór w Buku pozostawał do 1945 roku. Po wojnie, użytkowany przez PGR, stopniowo popadał w ruinę. Później dwór zaadaptowano na przedszkole, świetlicę i sklep, na piętrze składowano zboże. W 1979 roku przekazany Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Szczecinie, w latach 1981-91 został odbudowany przez Pracownie Konserwacji Zabytków w Szczecinie. Do zabytkowej części pałacu dobudowana zostaje współczesna część hotelowa. Odrestaurowane wnętrza pałacu oferują idealne warunki do organizacji konferencji i szkoleń. Od 1990 roku pałac jest własnością Książnicy Pomorskiej im. Stanisława Staszica w Szczecinie i pełni również rolę biblioteki.

Buk jest położony 6 km na południe od Golczewa, po prawej stronie drogi nr.106 do Nowogardu. Do Buka należy skręcić w prawo w miejscowości Błotno, a następnie przez Łęgno dojedziemy na miejsce. Dwór znajduje się na południowy wschód od kościoła.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2010 roku