Warownia w Bydgoszczy została wzniesiona z fundacji króla Kazimierza Wielkiego około roku 1343-46.

Ceglane założenie powstało na planie prostokąta o wymiarach 40 x 50 m. Ulokowano je na wyspie oblanej wodami Brdy. Składało się z dwóch domów opartych o dłuższe kurtyny, oraz domu trzeciego, łączącego je od zachodu. Wewnątrz znajdował się dziedziniec o wymiarach 13 x 35 m. Wjazd prowadził przez wieżę bramną, wysuniętą z lica murów,  znajdującą się w północnej części kurtyny wschodniej. W trzech narożnikach znajdowały się czworoboczne, pięciokondygnacyjne wieże.

W latach 1370-77 warownię otrzymał w lenno wnuk Kazimierza Wielkiego, Kaźko Słupski. W 1409 roku zamek został zdobyty przez Krzyżaków, którzy zostali wyparci po dwóch miesiącach. W 1441 roku założenie zostało oddane pod zastaw królewskich długów, a od 1466 roku zamek stracił swe pierwotne znaczenie militarne. Urzędujący w zamku starostowie nie prowadzili tu większych prac budowlanych, jedynie w latach 1632-45 starosta Jerzy Ossoliński otoczył warownię pierścieniem ziemnych fortyfikacji bastionowych. W 1656 roku zamek został wysadzony w powietrze przez szwedzkich żołnierzy i już go nie odbudowano. W końcu XIX wieku rozebrano resztki murów i zasypano fosy.

Bydgoszcz jest stolicą województwa kujawsko-pomorskiego i jest położona 165 km na południe od Gdańska. Zamek znajdował się w rejonie dzisiejszych ulic Grodzkiej i Przy Zamczysku.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2009 roku.