Boka kotorska (Zatoka Kotorska) to w zasadzie najdalej na południe Europy wysunięty fiord, usytuowana w południowej części Morza Adriatyckiego w Czarnogórze. Północno-zachodnie wybrzeże zatoki na niewielkim odcinku należy do Chorwacji, między miejscowościami Igalo, półwyspem Luštica.

Nazwa „boka” pochodzi z włoskiego słowa bocca oznaczającego usta, bowiem z lotu ptaka zatoka przypomina usta. Składają się na nią 4 mniejsze zatoki. Od strony morza, jako pierwszy, położony jest Zalew Hercegnowski który poprzez Cieśninę Kumborską łączy się z pozostałymi trzema zalewami, mającymi kształt trójkątów: Tiwatskim, Risańskim i Kotorskim, które stykają się ze sobą wierzchołkami w cieśninie Verige. Nad zatoką leżą m.in. średniowieczne miasta Kotor, Perast i Herceg-Novi oraz pamiętające czasy antyczne Risan.

W zatoce znajduje się 9 wysp: Prevlaka, Mamula, Ostrvo Vavedenje u samego wlotu do zatoki, Sveti Marko, Zanovjetni Školjic, Ostrvo Cvijeća i Mala Gospa w Zalewie Tiwatskim oraz Gospa od Škrpjela i Sveti Djordie w Zalewie Risańskim, na których wznoszą się świątynie.

Pomiędzy miejscowościami Kamenari (na zachodzie) a Lepetane (na wschodzie), w cieśninie Verige, znajduje się przeprawa promowa, będąca częścią drogi krajowej M2. Stale kursujące promy umożliwiają przeprawę zarówno samochodów (odpłatnie) jak i ludzi (bezpłatnie). Zatoka Kotorska to z całą pewnością jedno z najbardziej malowniczych miejsc na wybrzeżu adriatyckim, jak i skali światowej. Bokę wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Naturalnego UNESCO. 

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2014 roku.