Jezioro Szkoderskie jest największym jeziorem półwyspu Bałkańskiego. Położone jest na granicy Czarnogóry i Albanii (2/3 jeziora leżą w Czarnogórze, a 1/3 w Albanii), w rozległej dolinie oddalonej zaledwie o 7 km od brzegu Adriatyku. Od morza oddzielone jest masywem Rumija z najwyższym szczytem o wysokości 1595 m n.p.m. Sam zbiornik to w istocie dolina zatopiona przez przepływające rzeki krasowe, którą otaczają niesamowite białe skały wapienne. Ze względu na znaczne wahania poziomu wody, powierzchnia jeziora Szkoderskiego wynosi od 360-550 km kwadratowych.

Na powierzchni jeziora położone są liczne wysepki, na których znajdują się monastyry (monaster Starčeva Gorica, monaster Moračnik), a także Grmožur – niewielka skalista wyspa położona w północno-zachodniej części akwenu, nazywana Czarnogórskim Alcatrazem. Na wyspie znajduje się kamienna twierdza z czasów osmańskich zbudowana w 1843 roku. 26 stycznia 1878 w czasie wojny z Turcją, została przejęta przez państwo czarnogórskie. W tym samym roku w twierdzy uruchomiono więzienie, które działało do 1912 roku, kiedy zostało przeniesione do Podgoricy. Większość osadzonych stanowili przeciwnicy polityczni króla Mikołaja I, w tym także studenci-spiskowcy. W 1905 twierdza doznała poważnych zniszczeń w wyniku trzęsienia ziemi. W okresie rządów Josipa Broza Tity w twierdzy osadzano więźniów politycznych. Jest to również popularne miejsce gniazdowania różnych gatunków ptaków, w tym jedno z nielicznych w Europie miejsc występowania pelikanów. Dla zachowania piękna krajobrazu Jeziora Szkoderskiego, znaczna czarnogórska część jeziora została objęta parkiem narodowym.

Zwiedzanie okolic Jeziora Szkoderskiego najprościej rozpocząć jadąc z Podgoricy główną drogą prowadzącą do znajdującego się na wybrzeżu miasta Petrovec. Po drodze mija się miejscowość Vranjina, położoną na wyspie o tej samej nazwie. Droga przebiega tutaj mostem i groblą, która przecina wysepkę Lesendro, wypełnioną ruinami powstałej w początkach XIX wieku twierdzy. W 1843 roku twierdzę zdobyli Turcy i utrzymali się w niej do 1878 roku. Niezapomnianych wrażeń dostarcza wycieczka wzdłuż południowo-zachodniego brzegu jeziora, z Virpazaru aż do granicy z Albanią. Na długości 35 km prowadzi wąska droga, mało uczęszczana, o bardzo słabej nawierzchni, która wije się serpentynami, sprawiając wrażenie jakby była zawieszona nad wodami jeziora.

Dane jeziora – długość: 48 km; szerokość: do 25 km; głębokość średnia: 7–10 m; głębokość maksymalna: 44 m (kryptodepresja). Do jeziora uchodzi kilka większych rzek, z których największa jest Moraca, a z jeziora wypływa rzeka Buna (Bojana), która poprzez bifurkację uchodzi do Adriatyku i rzeki Drin. Największe miasto w okolicy jeziora to albańska Szkodra.  

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2014 roku.