Monaster (klasztor) Rezevici składa się z trzech mniejszych świątyń.

Kościół Zaśnięcia Matki Bożej został zbudowany z fundacji serbskiego króla Stefana Pierwszego Koronowanego w XIII wieku, a konsekrowano go w 1223 roku. Freski w tej świątyni pochodzące z początku XVII wieku i niektóre fragmenty fresków z XVIII wieku przetrwały do dziś. Przypuszcza się, że były one dziełem znanego artysty Strahinja z Budimlje , który malował freski w wielu kościołach w tym okresie. Ikonostas został namalowany w 1833 roku przez Aleksije Lazovića od Bijelo Polje. Ikony zostały dobrze zachowane. Najbardziej znanymi z nich są: Chrystus Pantokrator, Matka Boga (Oranta), kompozycja na temat męki Chrystusa ze Starego i Nowego Testamentu, hagiografie figur świętych męczenników i wojowników.

W środku stoi najmniejsza ze świątyń – kościół Świętego Stefana archidiakona wzniesiony z fundacji cesarza Dusana. Był on konsekrowany w 1351 roku. Został zniszczony w XIX wieku przez armię turecką. Pozostałości murów i części fresków są świadectwem jego niezwykłej wartości artystycznej.

Na wprost wejścia stoi największy kościół Świętej Trójcy. Jest on najlepiej zachowanym obiektem w klasztorze. Został wzniesiony w XVIII wieku przez niewidomego opata Dimitrije Perazica. Obiekt ten wzniesiony jest na planie krzyża z absydą, w której znajduje się pomieszczenie ołtarzowe, oraz fasadą dekorowaną rozetą. Kościół ma kwadratową dzwonnicę o wysokości 20 metrów. Nowy ikonostas został namalowany przez lokalnego malarza Marko Gregovica. Według niektórych inskrypcji, refektarz istniał już w XVIII wieku. Został on splądrowany i zniszczony razem z innymi budynkami kościelnymi, a odnowiony w połowie XIX wieku. Został ponownie spalony przez Włochów w 1941 roku. Dzisiejszy refektarz, w pełni odnowiony, spełnia swoje zadanie. Chociaż nie zachował się skarbiec klasztorny (został spalony w 1941 roku), kulturowe i historyczne obiekty zostały zebrane i pojawiły się plany na ponowne stworzenie skarbca. Niektóre z cennych obiektów zachowanych to między innymi ikona Matki Bożej z 1693, cztery księgi gospel z 1835, wielki krzyż procesyjny z 1850 roku, tabernakulum z połowy XIX wieku. Informacje o klasztorze Rezevici pojawiły się na ikonie z 1423 roku, namalowanej przez Hieromonka Nikodema. W jednym z dokumentów z 1612 roku jest wzmiankowany klasztor Rezevici wraz z kościołem Zaśnięcia Matki Bożej.

Do pierwszej połowy XIX wieku znajdowały się przy drodze, kamienne kolumny z wydrążonymi wgłębieniami, które mieszkańcy okolicznych wsi wykorzystywali do pozostawiania mis z winem, jako znak gościnności wobec przechodniów i przybywających w te regiony. Klasztor Rezevici w ciągu całej swojej długiej historii często był okradany i niszczony. Ogromnych zniszczeń dokonała armia turecka w 1705 i 1785 roku. Francuzi splądrowali go w 1812 roku, ze względu na przymierze klanu Pastrovici z księciem i biskupem Czarnogóry Petarem I Petrovicem Njegosem, który rozpoczął kampanię wyzwolenia Zatoki Kotorskiej i Wybrzeża Czarnogóry z francuskiej okupacji. Trzęsienie ziemi, które miało miejsce w kwietniu 1979 roku nie oszczędziło także tego wyjątkowego zespołu architektonicznego. Budynki poniosły znaczne straty. W ostatnich latach Instytut Ochrony Zabytków Kultury w Cetinje i obecny opat Mardarije Sisovic, dokonali znacznej przebudowy refektarza i kościołów klasztornych. W XVIII wieku dokonano renowacji założenia pod kierunkiem Maksima Kosjerevaca z Hercegowiny i Nikodina Vukovica. Ze względu na swoje skarby i wartość historyczną, zespół klasztorny Rezevici jest oznaczony jako kulturowo – historyczny pomnik Czarnogóry i jest prawnie chroniony. Klasztor znajduje się pod patronatem UNESCO.

Monaster Rezevici położony jest na malowniczym wzgórzu, niedaleko morza, w pobliżu miejscowości Petrovac, na południe od Budwy, w bezpośrednim sąsiedztwie słynnego kompleksu turystycznego Sveti Stefan. 

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2014 roku.