Rynek Staromiejski w Pradze (czeski: Staroměstske náměstí) – historyczny plac miejski na Starym Mieście w Pradze w Czechach. Znajduje się między Placem Wacława i Mostem Karola. Na rynku znajdują się budynki w wielu stylach architektonicznych, w tym gotycki Kościół Najświętszej Marii Panny przed Tynem i barokowy Kościół św. Mikołaja. Oprócz kościołów, turyści mogą zobaczyć na tym placu także Praski zegar astronomiczny, a z wieży Ratusza Staromiejskiego roztacza się panorama Starego Miasta. W centralnej części rynku znajduje się pomnik reformatora religijnego Jana Husa, który za swoje przekonania został spalony na stosie w Konstancji. Pomnik Jana Husa wzniesiony został 6 lipca 1915 roku z okazji 500 rocznicy jego śmierci. Do listopada 1918 roku na rynku znajdowała się barokowa kolumna maryjna z 1650 roku, uważana za symbol zniewolenia Czech przez Austrię i kościół katolicki. Kolumna została rozebrana wkrótce po powstaniu Czechosłowacji. Jej kontur zaznaczono współcześnie na bruku rynku; nazywany jest on przez prażan “Pomnikiem nieistniejącego cienia”.
Budowę kościoła Najświętszej Marii Panny przed Tynem rozpoczęto w 1365 roku, a ukończono dopiero na początku XVI wieku. Wcześniej w tym miejscu już w XI wieku stał romański kościółek (wzniesiony w 1135 roku), należący do Dworu Tyńskiego), który został zastąpiony w drugiej połowie XIII wieku budynkiem gotyckim. Na projekt kościoła wywarli wpływ Mateusz z Arrasu oraz przede wszystkim Peter Parler. Parlera przypomina zwłaszcza ozdobne okno frontowe o wysokości 28 m oraz północny portal. 80-metrowe wieże nakryte są ostrymi hełmami z czterema wieżyczkami, a między nimi wznosi się potężny późnogotycki szczyt (z roku 1463). Świątynia w czasach husytyzmu została opanowana przez grupę zwolenników Husa i w 1427 roku tu wybrano husyckiego arcybiskupa Jana Rokycanę, który tu też ma grób. Po wojnach husyckich budynek miał być dokończony i zadaszony, lecz drewno na przykrycie zostało wykorzystane do budowy szubienic dla husyty Jana Roháča z Duby i jego 50 towarzyszy, straconych przez Zygmunta Luksemburskiego na Rynku Staromiejskim po zdobyciu ostatniego zamku husyckiego Sion (niedaleko miasta Kutná Hora). Przykrycie zostało dokończone 20 lat później. W czasach rządów Jerzego z Podiebradów, króla wybranego w pobliskim ratuszu staromiejskim, kościół został wykończony. Na szczycie umieszczono rzeźbę „husyckiego króla” Jerzego z Podiebradów i nad nią olbrzymi złocony kielich, symbol komunii pod dwiema postaciami. Posąg króla został w 1626 roku (okres rekatolicyzacji) zastąpiony postacią Madonny. Południowa wieża została wykończona dopiero z roku 1511. W roku 1679 w kościele wybuchł pożar, główną nawę potem obniżono i została sklepiona w stylu barokowym. W kościele znajduje się grób duńskiego astronoma Tychona Brahe, znajdujący się po prawej stronie świątyni, patrząc od wejścia, niedaleko głównego ołtarza oraz grobowca arcybiskupa Jana Rokycany. Znajduje się tu także baldachim sporządzony przez Macieja Rejska, który przykrywa grobowiec włoskiego biskupa Augustyna Lucianiego. W tympanonie północnego portalu znajduje się pochodząca z 1390 roku płaskorzeźba przedstawiająca Mękę Pańską.
Kościół św. Mikołaja zbudowany został w latach 1732-35 z funduszy opata benedyktyńskiego Anselma Vlacha według projektu czołowego architekta czeskiego baroku Kiliána Ignáca Dientzenhofera. Postawiono go na miejscu średniowiecznej świątyni (kościoła farnego) w stylu romańskim z XII wieku, ufundowanego przez niemieckich kupców i stanowiącego, do czasu zbudowania Ratusza Staromiejskiego, centrum niemieckiej wspólnoty mieszkającej w Pradze. W 1620 roku kościół przejęli benedyktyni i rozpoczęli jego stopniową przebudowę. W czasie budowy w XVIII wieku świątynię otaczały z trzech stron budynki (rozebrane w latach 90-tych XIX wieku), więc fasadę kościoła zwrócono w kierunku południowym, a nie zachodnim, jak to było przyjęte. W 1787 roku, na fali reform józefińskich, klasztor benedyktynów został zamknięty, a kościół zmieniono w magazyn. W latach 1870-1914 świątynia służyła czeskiej Cerkwi prawosławnej, a od 1920 roku – Czechosłowackiemu Kościołowi Husyckiemu. Obecnie kościół, pełniąc funkcje kultowe, jest także miejscem odbywania się stałych koncertów muzycznych. Wśród dekoracji wnętrza świątyni szczególnie wyróżniają się freski (z lat 1735-36) na sklepieniu kopuły przedstawiające św. Mikołaja i św. Benedykta autorstwa bawarskiego malarza Kosmy Damiana Asama oraz wielki żyrandol z 1880 roku, wykonany z kryształów z karkonoskich hut szkła – dar cara Rosji dla ówczesnej świątyni prawosławnej.
Ratusz staromiejski w Pradze powstawał stopniowo, poczynając od 1338 roku, kiedy to rajcy miejscy Starego Miasta zajęli narożną kamienicę (dzisiaj jest to część ratusza znajdująca się pod wieżą, wśród pozostałości tego domu wymienić można portal w stylu gotyckim). Już wkrótce potem rozpoczęto stawianie wieży ratuszowej, w której przyziemiu utworzono w 1381 roku kaplicę autorstwa Petera Parlera. Budowę ratusza (połączonego wówczas z dwóch domów, drugą kamienicę przyłączono w 1387 roku) ukończono w dobie wojen husyckich. W 1402 roku umieszczono też pierwszy zegar na wieży – w roku 1490 zastąpiony został nowym, istniejącym do dzisiaj zegarem – dziełem mistrza Hanusza o niezwykle pomysłowym mechanizmie. Zegar składa się z trzech głównych części: astronomicznej – pokazującej położenie ciał niebieskich, kalendarzowej – z medalionami reprezentującymi miesiące i animacyjnej – z ruchomymi figurkami dwunastu apostołów i wyobrażeniami Śmierci, Turka, Marności i Chciwości. W 1548 roku ratusz powiększono o kolejną kamienicę. Do sporej przebudowy ratusza doszło pod koniec XVIII wieku, gdy doszło do połączenia wszystkich miast praskich w jedno miasto. W latach 30 i 40-tych XIX wieku zbudowano także skrzydło północne, które jednak uległo zniszczeniu w 1945 roku podczas powstania praskiego.
Zdjęcia wykonano we wrześniu 2007 roku.
Nowe zdjęcia wykonano w marcu 2016 roku.