Neobarokowy z elementami neorenesansu pałac w Damnicy został zbudowany w latach 1900-01, według projektu architekta Gustawa Knoblaucha, na zlecenie Richarda von Blankensee.

Rezydencję wymurowaną z cegły, pokryto dachem częściowo kopertowym i częściowo mansardowym z lukarnami. Jest to budowla dwukondygnacyja, podpiwniczona mocno rozczłonkowana z szeregiem występów i wykuszy, tworzących liczne załamania, zbudowana na planie dwóch przylegających do siebie prostokątów. Pałac posiada bogato zdobione elewacje oraz piękny taras z balustradą i zejściem do parku od strony zachodniej. Główne wejście poprzedzone gankiem z podjazdem znajduje się w ryzalicie frontowym (wschodnim). Po jego prawej stronie wznosi się czterokondygnacyjna, kwadratowa wieża zwieńczona spiczastym dachem z neorenesansowym hełmem. W elewacji południowej znajduje się boczna klatka schodowa. Na parterze wnętrza rezydencji posiadały charakter reprezentacyjny, a na piętrze mieszkalny. Z dawnego wystroju pałacu zachowało się wiele cennych obiektów. W sali balowej na parterze przetrwały ściany pokryte kasetonami wypełnionymi dekoracyjną tkaniną w kolorze złota i zieleni oraz malowany plafon przedstawiający alegorie czterech pór roku, wykonane przez Maxa Gärtnera . Na ścianach między kasetonami zachowały się kryształowe lustra oraz kinkiety w kształcie kwiatów. Sala balowa połączona była z dawną palmiarnią, w której posadzka i ściany wyłożone zostały marmurem. W części pomieszczeń pałacu zachowały się drewniane kasetonowe stropy, neorenesansowe piece, a w holu głównym wystrój drewniany z żyrandolem w kształcie żaglowca. Jedno z pomieszczeń pałacu posiadało charakter pokoju myśliwskiego, gdzie ściany zdobiły malowidła ścienne o tematyce myśliwskiej, wykonane przez Maxa Gärtnera.

W 1910 roku właścicielem pałacu został baron Karl von Gamp, który w 1890 roku ożenił się z Klarą, córką Fridricha Bayera, założyciela koncernu chemicznego produkującego między innymi aspirynę. To udział w dochodach tego przedsiębiorstwa pozwolił Karolowi i Klarze von Gamp na zakup majątku i inwestycję sporej fortuny Bayerów w pałac i jego otoczenie. Po śmierci Karola w 1918 roku majątkiem władała baronowa Klara von Gamp, a po jej zgonie w 1938 roku najstarsza córka wraz z mężem Karlem Armsterim byłym śpiewakiem operowym i malarzem amatorem. W latach 20-tych i 30-tych XX wieku częstym gościem w pałacu był niemiecki malarz ekspresjonista Max Pechstyin. Po wojnie od 1945 roku w pałacu mieściło się Nadleśnictwo Dębnica, później Technikum Melioracji Wodnej, a od 1955 roku Państwowy Zakład Wychowawczy (obecnie Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy). Obiekt pałacowy w Damnicy jest własnością Starostwa Powiatowego w Słupsku.

Damnica jest położona 16 km na wschód od Słupska, 5,5 km na północ od drogi nr 6 do Lęborka. W lewo najlepiej skręcić w miejscowości Mianowice.

Zdjęcia wykonano w październiku 2013 roku.