Pierwszy zapewne drewniany zamek w Drohiczynie, został zbudowany przez rusinów w pierwszej połowie XI wieku. W 1181 roku Drohiczyn stał się centrum samodzielnego księstwa drohickiego, które na przełomie XII i XIII wieku znalazło się w rękach książąt mazowieckich. Rozbudowali oni gród, a w 1237 roku książę Konrad sprowadził tu Rycerzy Dobrzyńskich. Prawdopodobnie za panowania księcia ruskiego Daniela wzniesione zostały pierwsze elementy murowane założenia. W 1382 roku gród został zniszczony przez księcia Janusza Mazowieckiego, a w 1383 roku przez Jagiełłę.

W końcu XIV wieku Drohiczyn ponownie znalazł się w rękach książąt mazowieckich, a od 1443 roku leżał w granicach Litwy a następnie Korony. W czasach panowania Jagiellonów zamek odbudowano, a z czasem został przekształcony w siedzibę administracyjną i sądową tracąc znaczenie militarne. Założenie zostało zniszczone podczas potopu szwedzkiego i na skutek braku opieki oraz osuwania się góry do rzeki uległo całkowitej zagładzie. Jedynie W końcu XVII wieku stała tu niewielka kwadratowa budowla, która mieściła tzw. górną wieżę i dolną wieżę, czyli areszt cywilny i więzienie kryminalne dla szlachty. W 1788 roku wieża ta została rozebrana. Pozostałościami rozebranej konstrukcji są obrobione ciosy kamienne znajdujące się na dnie dawnej fosy.

Obecnie masyw Góry Zamkowej stanowi tylko małą część góry mieszczącej kiedyś zabudowania zamkowe. Na szczycie Góry Zamkowej znajduje się obelisk, wzniesiony w 1928 roku w 10-tą rocznicę odzyskania niepodległości. Jedyną pozostałością po zamku jest nazwa ul. Zamkowej.

Drohiczyn jest położony na prawym brzegu Bugu, 36 km na północny-wschód od Siedlec, przy drodze nr.62 z Sokołowa Podlaskiego  do Siemiatycz.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2004 roku.