Pierwotną siedzibą Drzewickich herbu Ciołek był murowany dwór obronny wzniesiony w Drzewicy u schyłku późnego średniowiecza. W latach 1527-35 nastąpiła przebudowa średniowiecznego założenia na renesansowy zamek przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Macieja Drzewickiego. 

         Warownię wzniesiono z miejscowego piaskowca z dodatkiem cegły, na planie prostokąta o wymiarach 37×43 m. W narożach umieszczono kwadratowe wieże, ustawione ukośnie do skrzydeł budynku. Wieże w dolnych kondygnacjach wyposażono w strzelnice kluczowe. Wieżę północno-wschodnią, nieco wyższą od pozostałych, wzmocniono dwiema narożnymi skarpami. W wieży tej znajdowała się brama wjazdowa i furta dla pieszych. Główny dom mieszkalny zbudowano wzdłuż zachodniej kurtyny muru obronnego. Była to podpiwniczona, dwupiętrowa budowla, mieszcząca po cztery izby na każdej kondygnacji. Od strony dziedzińca przylegały do fasady budynku dwa wieżowe ryzality. W kurtynie wschodniej wzniesiono wysuniętą nieco z lica murów trzykondygnacyjną budowlę o przeznaczeniu gospodarczym, w której na początku XIX wieku umieszczono kaplicę. Pozostałe odcinki obwodu stanowił wysoki mur obronny z gankiem straży i strzelnicami. Całość założenia była otoczona fosą, zasilaną w wodę z rzeki Drzewiczki. W XVIII wieku zamek znajdował się w rękach Sołtyków, a później Szaniawskich. Upadek obronnej rezydencji nastąpił po pożarze w 1814 roku. W latach 1948-49 i 1985-86 przeprowadzono badania archeologiczne i mury poddano konserwacji. Obecnie zachowane mury obwodowe i wieże stoją zamknięte na głucho i można je oglądać tylko z zewnątrz.

         Drzewica jest położona ok. 15 km na północny-wschód od Opoczna, przy drodze nr 728  z Końskich do Nowego Miasta nad Pilicą. Ruiny zamku znajdują się w południowej części wsi, przy skrzyżowaniu ulic Sikorskiego i Kolejowej.

         Zdjęcia wykonano w maju 2008 roku.