Aleksandria licząca około 5 mln mieszkańców, to drugie co do wielkości miasto Egiptu. Zgodnie z tradycją i opisami historyków starożytnych zostało założone przez Aleksandra Macedońskiego 7 kwietnia 332 roku p.n.e. według projektu Dejnocharesa. Według historyków, miasto (pod nazwą Rhakotis) istniało w tym miejscu już od 2686 roku p.n.e., a Aleksander doprowadził jedynie do jego rozbudowy i nazwał je swoim imieniem. Za rządów Ptolemeuszów Aleksandria była stolicą Egiptu. Miasto zostało przebudowane na planie siatki hippodamejskiej. Na zachód od murów miejskich zlokalizowane zostały nekropolie i ogrody. We wschodniej części znajdowała się dzielnica egipska która zachowała wcześniejszą nazwę miasta – Rhakotis, granicząca z dzielnicą królewską (grecką) stanowiącą serce metropolii. Za czasów rzymskich była siedzibą władz prowincji. Pod koniec starożytności był to jeden z czterech największych ośrodków chrześcijaństwa w basenie Morza Śródziemnego.  Aleksandria była stolicą Egiptu przez blisko tysiąc lat, tj. do 641 naszej ery, kiedy to kraj został podbity przez muzułmanów. W późniejszych wiekach, po przeniesieniu stolicy do Kairu, stopniowo traciła na znaczeniu, by ponownie odzyskać swą pozycję w czasach nowożytnych. Najważniejsze zabytki miasta to:

– Katakumby Kaum asz-Szukafa, odkryte przypadkowo w 1900 roku.  Nazwa arabska jest tłumaczeniem greckiej nazwy Lofus Kerameikos i w tłumaczeniu polskim oznacza wzgórze skorup i pochodzi od rozbijanych naczyń, których po uczcie nie wolno było wynosić z grobowca. Cmentarz utworzono w I wieku n.e. i funkcjonował on do IV wieku n.e. Katakumby aleksandryjskie zawdzięczają swoją nazwę uderzającemu podobieństwu do katakumb chrześcijańskich w Rzymie. Głębokie na 35 metrów składają się z trzypoziomowych grobów i komnat wykutych w podłożu skalnym. Pełniły one najprawdopodobniej rolę prywatnego grobowca, który następnie zmieniono w publiczny cmentarz. Wewnątrz zachował się trzypoziomowy grób rodzinny z II-III wieku (najniższy poziom zalany wodą) z triklinium – salą z wykutymi w skale ławami, służącymi libacjom ku czci pochowanych zmarłych i komnatą grobową z trzema wgłębieniami — w każdym z nich znajduje się sarkofag. Do grobowca prowadzą spiralne schody. Do naszych czasów przetrwały one w idealnym stanie. Unikatowość katakumb wiąże się zarówno z ich rozplanowaniem, jak i widocznym połączeniem tradycji egipskich, greckich i rzymskich. Na powierzchni znajduje się wystawa plenerowa z różnymi fragmentami budowli – sarkofagi, nagrobki i groby. Katakumby są położone w dzielnicy Karmouz w zachodniej części Aleksandrii.