Memfis było stolicą Egiptu w epoce Starego Państwa, a także centrum ośrodka kultu Ptaha, Sechmet i Apisa. Współcześnie z miasta zachowały się fundamenty świątyni, resztki pałacu królewskiego i kilka wielkich posągów, w tym gigantyczny posąg Ramzesa II. O jego dawnej świetności świadczą trzy rozlegle nekropilie Sakkara i Dahszur na południu i Abusir na północy.  Wedle Herodota miasto Memfis miało zostać założone przez Menesa, który zjednoczył Dolny i Górny Egipt i stał się pierwszym władcą zjednoczonego kraju. Według tradycji miasto zostało założone ok. roku 2925 p.n.e..  Za czasów I dynastii w Memfis znajdował się pałac królewski, nekropole wyższych urzędników oraz świątynia patrona miasta – boga Ptaha. Świątynia Ptaha była główną budowlą miasta.

Memfis, osłabione po założeniu Aleksandrii, która przejęła znaczną część jego funkcji ekonomicznych, ostatecznie straciło na znaczeniu po uznaniu chrześcijaństwa za jedyną religię cesarstwa rzymskiego za panowania cesarza Teodozjusza. Arabowie, którzy zdobyli Egipt w roku 641, założyli swoją stolicę na wschodnim brzegu Nilu, na północ od Memfis, w al-Fustat (dziś Stary Kair). Memfis zostało opuszczone, jego budowle rozebrane, a ich kamień posłużył do budowy Kairu w X wieku. Stanowisko w Memfis nie było poddane systematycznym badaniom archeologicznym.

Pozostałości Memfis znajdują się obecnie ok. 3 km na zachód od Nilu, w pobliżu miejscowości Mit Rahina, ok. 24 km na południe od współczesnego Kairu.

Zdjęcia wykonano w grudniu 2022 roku.