Pierwszy kościół św. Mikołaja w Elblągu został wzniesiony około 1240 roku. Powstało wtedy prostokątne prezbiterium i pięć przęseł korpusu. Przez dwa stulecia świątynia była stopniowo rozbudowywana ze względu na wzrost liczby mieszkańców. Najpierw powstała bez wieżowa, trójnawowa hala z portalami w nawach bocznych. W latach 1330-80 po dobudowaniu wieży i podwyższeniu nawy głównej kościół stał się bazyliką, a w XV wieku po podwyższeniu naw bocznych stał się ponownie halą, zwieńczoną sklepieniem gwiaździstym. Od strony rzeki wzniesiono trzy wieże, z których środkowa otrzymała w 1598 roku renesansowy hełm i mieściła w sobie siedem dzwonów. W 1777 roku w wieżę trafił piorun, powodując pożar, który zniszczył dach i uszkodził sklepienia. Po pożarze odbudowano dach, a wieżę i hełm dopiero w 1907 roku. Obecnie ma ona 96 m wysokości. W 1945 roku świątynia była bardzo poważnie zniszczona, a jej odbudowę zakończono dopiero w 1965 roku.

Do najcenniejszego wyposażenia kościoła należą : Grupa Ukrzyżowania ozdabiająca ścianę główną prezbiterium, gotycka chrzcielnica z brązu oraz późnogotyckie ołtarze przeniesione z innych kościołów Elbląga. Świątynia od 1992 roku jest katedrą diecezji elbląskiej. 

Elbląg jest położony 62 km na południowy-wschód od Gdańska, przy drodze nr S7 do Warszawy. Kościół znajduje się w centrum miasta nad rzeką Elbląg.

Zdjęcia wykonano w kwietniu 2007 roku.