Budowę gotyckiego zamku w Elblągu rozpoczęto w 1240 roku na miejscu ufortyfikowanego obozu krzyżackiego. Dwa lata później przerwało ją powstanie Prusów. Prace kontynuowano w latach 1248-60. Założenie powstało na prawym brzegu rzeki Elbląg i było po Malborku jedną z największych siedzib Zakonu. Do dziś nie udało się ustalić dokładnie rozplanowania zamku.

         Prawdopodobnie składał się z czteroskrzydłowego budynku otoczonego fosą. Od północy i od południa przylegały do niego dwa przedzamcza w obrębie których umieszczono browar, piekarnię i spichlerze oraz warsztaty, zbrojownię i szpital. W 1454 roku warownia została zdobyta i zniszczona przez mieszczan elbląskich i już nigdy nie odbudowana. W 1545 roku ruiny zostały rozebrane i usunięte a na ich miejscu zbudowano w XVII wieku fortyfikacje miejskie. Do czasów obecnych zachowały się pozostałości północnego podzamcza, w tym piwnice, XIV wieczny browar, fragment murów i baszty. Na piwnicach zachodniego skrzydła zamku znajduje się budynek z 1521 posiadający skromne, renesansowe formy. Przebudowany w 1599 początkowo pełnił funkcję klasztoru Brygidek, a następnie gimnazjum, a obecnie muzeum. Przed budynkiem stoi relikt zamku wysokiego w formie kolumny. Między skrzydłami stoi zrekonstruowana chata z Truso i łódź wiosłowa.

         Elbląg jest położony przy drodze nr 7, 56 km od Gdańska w kierunku na Warszawę. Zachowane budynki podzamcza znajdują się na południe od starego miasta przy ulicy Zamkowej.

         Zdjęcia wykonano w styczniu 2005 roku