Gotycki zamek w Ełku został wzniesiony na starszym, drewnianym założeniu, przez komtura Bałgi Urlicha von Jungingena w latach 1398-1408.

         Murowana warownia powstała na wyspie Jeziora Ełckiego połączonej z lądem drewnianym mostem zwodzonym. Miała ona formę wieży mieszkalnej założonej na planie prostokąta o wymiarach 12×16,5 metra. Wieża była podpiwniczona i miała cztery kondygnacje rozdzielone drewnianymi stropami. Całość otoczona była fortyfikacjami i fosą.

         Po bitwie grunwaldzkiej w 1410 roku zamek został zdobyty przez wojska polskie, a w 1415 roku zakonni zaciężnicy zastawili go na pewien czas księciu mazowieckiemu. W czasie wojny trzynastoletniej warownia została po raz kolejny zdobyta przez Polaków i doszczętnie zniszczona. Odbudowano go i umocniono dopiero w 1497 roku. Dostawiono wtedy wieżę z klatką schodową od północy. Po 1520 roku nastąpiły kolejne, lecz już niewielkie przebudowy. Po sekularyzacji zakonu w 1525 roku, ełcki zamek był siedzibą starosty, potem stał się także siedzibą sądów. Duży pożar w 1833 roku wymusił spory remont, który zmienił wygląd dawnej warowni, którą później zaadaptowano na więzienie, którą to funkcję pełniła do 1970 roku. Wyspa zamkowa została połączona z lądem przez usypaną pod koniec XIX wieku groblę, a z miastem – wymurowanym na początku XX wieku mostem. Do dzisiaj po zamku zachowały się niewielkie pozostałości murów na wyspie. Zostały one wraz z budynkami po byłym więzieniu wystawione na sprzedaż przez władze Ełku.

         Ełk położony jest około 40 km na zachód od Augustowa, przy drodze nr 16 do Mikołajek. Ruiny zamku znajdują się na wyspie, na Jeziorze Ełckim, przy ulicy Zamkowej w zachodniej części miasta.

         Zdjęcia wykonano w maju 2009 roku.