W Carnac znajduje się największe na świecie skupisko ustawionych przez ludzi prehistorycznych megalitów. Ludzie którzy je tu ustawili zamieszkiwali te tereny już w epoce neolitu, a więc na długo przed dotarciem na Półwysep Bretoński Celtów. Kamienie zgrupowane są w trzy wyróżniające się mniejsze skupiska znajdujące się w Le Menec, Kermario i Kerlescan. Tworzą one ciągi równo ustawionych głazów, przypominające do złudzenia kilkukilometrowe aleje. Oprócz kamiennych ciągów spotkać tu możemy także dolmeny (dwa kamienie nakryte trzecim), menhiry (pojedyncze kamienie wbite pionowo w ziemię), tumulusy (ziemne grobowce) oraz kamienne kręgi zwane kromlechami. Słowo menhir pochodzi z języka bretońskiego i stanowi połączenie wyrazów men (kamień) oraz hir (długi) czyli długi bądź duży kamień. Najwyższe menhiry mierzą 6,5 metra.

Największe skupisko kamieni Le Menec liczy 1099 menhirów ustawionych w 12 rzędach oraz dodatkowo 70 menhirów ustawionych w kręgu wokół osady Le Menec.

Na polu Kermario zobaczyć można dolmeny – grobowce zbudowane z kamiennych głazów przykrytych płaską kamienną płytą oraz 1029 menhirów ustawionych w 10 rzędach.

Najbardziej imponujące są megality z Kerlescan.

Pomiędzy miejscowościami Kermario i Krelescan,  przy bocznej drodze stoi niepozorny drogowskaz do „Geant de Manio”. Po przejściu pieszo ok. 1 km natrafimy w lesie na  6 – metrowy menhir stojący na skraju prostokątnej leśnej polany, obramowanej luźnym murkiem z niewielkich kamieni. To właśnie jest „Olbrzym Manio”, największy stojący menhir w Europie. Warto także wybrać się do znajdującego się w Carnac niezwykle interesującego Muzeum Prehistorii, gdzie zgromadzono kilka tysięcy eksponatów przybliżającą historię regionu począwszy od czasów ery paleolitycznej aż po średniowiecze.

Carnac znajduje się w Bretanii, nad Atlantykiem, około 110 km na północny-zachód od Nantes.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1993 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.