Grasse, założone w XI wieku, od początku swego istnienia było znane jako ośrodek garbarstwa. Korzystając ze szczególnego mikroklimatu i szczególnych właściwości gleby, sprzyjających uprawie roślin aromatycznych (jak lawenda, mirt, jaśmin, róża, pomarańcza, mimoza, itp.), produkowano też w Grasse mydło, wonne olejki i inne substancje zapachowe. Gdy w XVI wieku na dworze Katarzyny Medycejskiej pojawiła się moda na perfumowane rękawiczki (podobno jeden z garbarzy w Grasse wpadł na pomysł, by zrobić jedną parę takich rękawiczek i przesłać ją Katarzynie jako prezent), narodził się przemysł perfumeryjny, na który Grasse całkowicie się przestawiło, zyskując szybko w tej dziedzinie światową sławę. Dziś produkcja perfum jest główną gałęzią przemysłu w Grasse (działa tu kilkadziesiąt, według niektórych źródeł nawet ponad sto wytwórni), miasto uchodzi za „światową stolicę perfum” i z tego tytułu jest francuskim i światowym centrum produkcji naturalnych aromatów.  Esencje zapachowe pozyskiwane w tutejszych perfumeriach wysyłane są do wszystkich zakątków świata.

Można zwiedzać niektóre wytwórnie, w tym najbardziej znane: Parfumerie Galimard (działającą od 1747 roku i uważaną za najstarszą), Parfumerie Molinard i Parfumerie Fragonard. Przy każdej, dostępne dla zwiedzających jest małe muzeum (można przyjrzeć się procesowi produkcji, zapoznać się z historią wytwórni, dowiedzieć się czegoś więcej o roślinach aromatycznych, perfumach i przemyśle perfumeryjnym) oraz salon sprzedaży. Najbliżej centrum usytuowana jest Parfumerie Fragonard, której tradycje sięgają XVIII wieku, prowadzi produkcję nieprzerwanie od roku 1926, a swoją nazwę przybrała od nazwiska sławnego francuskiego malarza Jeana-Honor’a Fragonarda.

Mówiąc o Grasse mało wspomina się zabytki historyczne. Za główny plac w mieście uważa się Place du Petit Puy, przy którym stoi m.in. Cathédrale de Notre-Dame de Puy, romańska katedra pochodząca z XI-XIII w., później przebudowywana; we wnętrzu warto zwrócić uwagę m.in. na Lavement de Pieds, jedyne religijne dzieło Jeana-Honorégo Fragonarda. Nawę naprzeciwko zdobi zaś renesansowy tryptyk malarza z Nicei Louisa Bréa “Św. Honorat w towarzystwie papieża św. Klemensa i św. Lamberta” z 1524 r. Od 1972 r. w katedrze można również podziwiać niedawno odrestaurowane płótna Petera Paula Rubensa – “Koronę cierniową”, “Św. Helenę” i “Ukrzyżowanie”.

Przed katedrą stoi pomnik poświęcony poległym w czasie I wojny światowej autorstwa Gastona Le Bourgeois, w formie kwadratowego portyku wspartego na czterech filarach, nakrytego dwuspadowym dachem, odsłonięty 4 marca 1928 roku. Obok wznosi się wieża Saracen wraz z pozostałościami murów z XVI wieku.

Na północ od katedry rozciąga się starówka, z brukowanymi, krętymi i stromymi ulicami, uliczkami, placykami i schodami. Poczynając od Place des Aires przechodzimy wzdłuż malowniczych ulic obfitujących w liczne kramy i butiki. XIV- i XV-wieczne domy z wykuszami zachowały się zwłaszcza przy rue Répitrel i rue de l’Oratoire. Warto obejrzeć także prywatne rezydencje (Hotel de Cabris, Hôtel de Pontevès, Trybunał de Fontmichel) oraz XVIII – wieczne wille.

Warto pamiętać, że na przełomie 1936 i 1937 roku, na krótko przed śmiercią w Lozannie, mieszkał w Grasse wybitny kompozytor polski, Karol Szymanowski; z Grasse, wobec pogorszenia się stanu zdrowia, został przewieziony najpierw do Cannes, a następnie do Lozanny. W Plascassier, dzielnicy Grasse, w roku 1963 zmarła Edith Piaf, która miała tam dom.

Grasse jest położone w południowej Francji, w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, w departamencie Alpy Nadmorskie (Alpes-Maritimes), 12 km na północ od Cannes, 30 km na zachód od Nicei.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2019 roku.