Montmartre to historyczna dzielnica Paryża, położona na wzgórzu o tej samej nazwie. Według legendy na tym wzgórzu około 250 roku poniósł męczeńską śmierć pierwszy biskup Paryża św. Dionizy, , stąd nazwa Mons Martyrorum (Wzgórze Męczenników). W rzeczywistości jednak pierwotna nazwa Mons Mercurii – w francuskojęzycznej wersji nazwa odwołuje się do un mons Martis („góra Merkurego”; wśród dawnych nazw łacińskich nazwy poświęcone bogu Merkuremu są częste) była przekształcana kolejno w Mons Mercori, następnie w Mons Martyrum (zgodnie z etymologią naiwną z czasów chrześcijańskich) i wreszcie w Montmartre.

W końcu XI wieku na szczycie wzgórza założono klasztor benedyktynek. W czasie rewolucji francuskiej klasztor został zniszczony, a pozostałością po nim jest kościół St-Pierre. Przy klasztorze istniała osada o podejrzanej sławie (tanie wyszynki), a teren wokół niej miał charakter wiejski, z licznymi wiatrakami. Już w połowie XIX wieku Montmartre stał się ulubionym miejscem artystycznej cyganerii. Pod koniec XIX wieku Montmartre włączono do Paryża, co zapoczątkowało jego szybką urbanizację. Na szczycie wzgórza Montmartre zbudowano bazylika Sacre Coeur.

Dzielnica jest zabudowana starymi kamienicami, ciągnącymi się wzdłuż krętych i ostro wznoszących się, brukowanych uliczek i wąskich przejść ze schodami, o wyraźnie odmiennym charakterze niż reszta miasta. Obecnie dzielnica jest niemal w całości opanowana przez przemysł turystyczny i rozrywkowy. Znajdują się tu takie miejsca jak Place du Tertere gdzie wielu artystów malarzy sprzedaje swoje prace i dla zabawy (i pieniędzy) maluje portrety turystów. U podnóża wzgórza znajduje się słynny plac Pigalle, a wzdłuż Bulwaru de Clichy ulokowały się liczne seks shopy i lokale rozrywkowe takie jak Moulin Rouge pol. Czerwony Młyn). Na wzgórze Montmartre można wjechać kolejką linowo-terenową.

Dzielnica Montmartre jest położona około 4,5 km na północny-wschód od Wieży Eiffla.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1993 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.