Renesansowa kamienica położona przy ul. Długiej 28, znana jako „Dom Ferberów” powstała w 1560 roku z inicjatywy Konstantyna Ferbera. Przez ponad dwa wieki należała ona do rodziny Ferberów, jednej z najbardziej wpływowych w Gdańsku, z której wyszło sześciu burmistrzów, trzech ławników, sześciu rajców, trzech kanoników i jeden biskup.

Dość wąska, czterokondygnacyjna, trójosiowa fasada z dużymi oknami jest zwieńczona attyką z herbami Polski, Gdańska i Prus Królewskich oraz czterema niezidentyfikowanymi postaciami antycznymi. Budynek zdobią również pilastry, posągi i medaliony, a także bogato rzeźbiony fryz z motywami niderlandzkimi. W portalu nad drzwiami widnieje herb Ferberów. Drzwi wejściowe do kamienicy były zdobione figurami Adama i Ewy (z tego powodu pierwotnie kamienicę nazywano „Adam i Ewa”), o których legenda głosiła, że są siedliskiem diabelskiej mocy. Z tego powodu, od 1786 roku, po śmierci ostatniego potomka rodu Ferberów kamienica przez długi czas była niezamieszkana, dopiero po przebudowie i usunięciu drzwi wierzący w tę legendę uznali, że klątwa przestała ciążyć nad kamienicą.

W 1945 roku kamienica legła w gruzach. To, co możemy oglądać dzisiaj pod tym adresem to powojenna rekonstrukcja, nader wierna, choć nie pozbawiona istotnego i rzucającego się w oczy błędu. W trakcie odbudowy, zapewne przez nieuwagę, godła Rzeczypospolitej, Gdańska i Prus Królewskich zostały  umieszczone niezgodnie z kanonem gdańskiej triady herbowej, przez co w centrum, zamiast herbu Rzeczypospolitej znalazł się herb Prus Królewskich. 

Kamienica znajduje się przy ulicy Długiej 28.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2011 roku.