Późnogotycka „Kamienica Schlieffów” została zbudowana przed rokiem 1520. Kamienica jako jedyna w Gdańsku posiadała gotycką fasadę z kamienia. Jasny kolor użytego piaskowca nadawał jej lekkości i świetlistości. Jest ona znacznie wyższa od przylegających do niej budynków, a wrażenie to potęgowane jest przez dość duże elementy fasady (okna, drzwi i zdobienia), które zostały powiększone w stosunku do tych z sąsiadujących fasad. Układ wewnętrzny budynku odpowiada układowi poszczególnych podziałów fasady. W przyziemiu na osi środkowej znajduje się prosty portal ozdobiony rzeźbami lwów, za którym znajduje się wysoka sień na parterze. Nad sienią wznoszą się dwa piętra mieszkalne i dwa niskie pięterka na górze przeznaczone na pomieszczenia dla służby. Późnogotycki szczyt, zakończony koronką blanek oraz duże okna przeszklone ogromna ilością różnokolorowych szybek nadają fasadzie szlachetny pałacowy rys. Na środkowej blance umieszczono herb pierwszych właścicieli – rodu Schlieffów. Zachwycają finezyjne elementy dekoracyjne, zwane maswerkami, które architekt umieścił nad oknami jako dopełnienie podziałów pionowych fasady. Budowla posiadała dwukondygnacyjne piwnice.

Rezydencja pozostawała w rękach rodziny Schlieffów do końca XVII wieku. Pod koniec XVIII wieku, jak wynika ze wspomnień Joanny Schopenhauer, właścicielem kamienicy był brat jej matki, nazwiskiem Lehmann. Był to okres w którym kamienica bardzo szybko niszczała z powodu słabej sytuacji finansowej rodziny. Na początku XIX wieku dom, będący dotąd chlubą miasta, był już w tak złym stanie, że jego kolejny właściciel, mistrz murarski Mateusz Gronau, podjął ostateczną decyzję o rozbiórce. Mimo starań niektórych gdańszczan, by uratować piękną fasadę, władze miasta odmówiły wyłożenia 1000 talarów na jej renowację. W 1823 roku nadprezydent Gdańska, von Schon, zwrócił się do króla pruskiego, Fryderyka Wilhelma III który był znanym miłośnikiem sztuki gotyku, z propozycją odkupienia fasady. Król w pełni zaaprobował propozycje von Schona i niedługo potem pojawił się pomysł ustawienia budynku na Pawiej Wyspie w Berlinie. Fasada została po dokładnej inwentaryzacji osobno zdemontowana i aby uzyskać jak najniższą cenę odprzedano ją za 300 talarów. 287 elementów kamieniarki o łącznej wadze 3700 kg zostało przewiezionych barkami do Poczdamu. W następnych latach znany architekt Karl Friedrich Schinkel odtworzył fasadę gdańskiej kamienicy jako część skrzydła budynku zwanego Domem Rycerskim (Kavalierhaus), stojącego na Pawiej Wyspie. W tym miejscu, położonym obecnie w granicach Berlina, oryginalna fasada Domu Schlieffów zachowała się do dziś.

Gdy po II wojnie światowej projektowano odbudowę ulicy Chlebnickiej, podjęto decyzję o odtworzeniu fasady Domu Schlieffów. Rekonstrukcję wykonano w latach siedemdziesiątych XX wieku na podstawie dokładnych pomiarów zachowanego na Pawiej Wyspie oryginału. Obecnie wchodzi ona w skład zespołu budynków Domu Studenckiego Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku przy ulicy Chlebnickiej 14.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2011 roku.