Kamienica przy ul. Długiej 45 została zbudowana około roku 1560 z inicjatywy gdańskiego patrycjusza Hansa Conerta. Budowla powstała naprzeciwko Ratusza Głównego Miasta uważana za jedną z najpiękniejszych kamienic patrycjuszowskich w Gdańsku, mająca charakter pałacu bogatego mieszczanina. Była to pierwsza, nowożytna w swojej formie kamienica gdańska. Niestety nieznany jest jej twórca, architekt-rzeźbiarz.

Trójosiowa, trzykondygnacyjna fasada zakończona jest wybujałym rzeźbiarsko dwukondygnacyjnym szczytem, zwieńczonym posągiem Zeusa. Pomiędzy oknami znajdują się żłobkowane, kanelowane pilastry o prostych, doryckich kapitelach. Pilastry tego typu znajdują się na każdej z kondygnacji. Kondygnacje oddzielone są belkowaniami. We fryzie belkowania umieszczone zostały elementy zapożyczone greckich świątyń, tzw. tryglify, naśladujące swą formą trzy deseczki. Na polach między tryglifami, nazwanych metopami, znajdują się rzeźbione rozety lub czaszki wołów. W osi środkowej najniższej kondygnacji belkowanie jest wysunięte do przodu i wsparte na gładkich, doryckich kolumnach flankujących główne wejście. Na osiach kolumn stoją kule. W żagielkach wyrzeźbione były postacie geniuszy trzymające w jednej ręce gałąź palmową i wieniec, a w drugiej litery H i C – co odnosiło się do inicjałów fundatora kamienicy – Hansa Conerta. Kamienica niegdyś posiadała przedproże z zejściem na ulicę Długą. Dzięki specyficznemu usytuowaniu na styku ul.Długiej i Długiego Targu widoczna jest również boczna elewacja budynku. Klasyczny rytm podziałów o coraz niższych oknach na każdej kondygnacji oraz wydatne lukarny w dachu nadają całości charakter pałacowy. Posągi wieńczyły niegdyś także i szczyty lukarn, a ponadto stały na gzymsie między nimi. Widać to dokładnie na obrazie Antoniego Mollera Grosz Czynszowy z 1601 roku. Obraz ten ukazuje także sposób, w jaki były malowane wówczas ściany kamienicy – były to czerwone i białe poziome pasy zastąpione obecnie czerwonym tynkiem. Obecnie odtworzona jest tylko figura Ateny. Szczyt tylny był podobnie ukształtowany do szczytu fasady.

W 1608 roku właścicielem parceli jest niejaki Hans Hoefelke. Ale już w 1616 roku właścicielem domu przy ulicy Długiej 45 został Engelbrecht Konig. Później przez ponad dwa wieki właścicielami domu była znana gdańska rodzina Schumannów. Ze względu na stosunkowo długie posiadanie przez tę rodzinę kamienica często bywała nazywana Domem Schumannów. W 1878 roku właścicielem kamienicy był kupiec Baum, a od roku 1896 właścicielami kamienicy byli spadkobiercy Daniela Alerta. W 1912 roku dosyć mocno przebudowano kamienicę i przeznaczono na kawiarnię. Od 1917 roku właścicielem była berlińska spółka „Disconto Gesellschaft Danzig”. W czasie działań wojennych zniszczona została prawie cała kamienica. Bryła została odbudowana w latach 1950-53 na całej długości trzech dawnych traktów według projektu architekta Opałki. Po wojnie i odbudowie stała się siedzibą najpierw PTK, a później PTTK. Obecnie w kamienicy oprócz PTTK znajduje się również hotel „Dom Schmanna. 

Kamienica znajduje się przy ulicy Długiej 45.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2011 roku.