Kaplica Królewska została wzniesiona z inicjatywy króla Jana III Sobieskiego w latach 1678-81. Świątynię zbudowano dla katolików w okresie, gdy kościół Mariacki był w rękach protestantów. Architektem kaplicy był Tylman z Gameren, zaś twórcą wystroju wnętrza Andreas Schluter. Jest to jedyna świątynia na terenie Głównego Miasta w stylu barokowym.

Budowla nie zajmuje regularnej parceli. Jej wnętrze umieszczono na piętrze. Portal główny prowadzi do przejazdu na dziedziniec, zaś wnętrze jest dostępne przez prawy portal boczny. Ośmiopolowa, zwieńczona niewielką latarnią kopuła, spoczywa na ośmiobocznym wysokim tamburze i po bokach ujęta jest dwiema ustawionymi na dachu ośmiobocznymi sygnaturkami, również nakrytymi podobnymi hełmami. Fasada właściwej kaplicy podzielona jest na trzy części przy pomocy czterech pilastrów stojących na wysokich cokołach zakończonych kompozytowymi kapitelami, na których spoczywa belkowanie, z silnie wysuniętym gzymsem. Ponad gzymsem ustawiona została attyka balustradowa, której balaski przerywane są w siedmiu miejscach maszkaronami i kiściami owoców. Środkowa część kaplicy zaakcentowana została nie tylko bogatym portalem i pełnym elegancji obramieniem okna, ale przede wszystkim kartuszem z królewskim herbem, na którym widnieją: Orły, Pogoń i Janina. Tarczę herbową wraz z orłem i koroną podtrzymują na rozpostartych skrzydłach dwa anioły.

W czasie II wojny światowej wnętrze Kaplicy uległo całkowitemu zniszczeniu. Uszkodzone zostały sklepienia, dach i częściowo latarnia kopuły. Pierwsze prace zabezpieczające podjęto w roku 1946. W 1948 roku przywrócono kaplicę do kultu.

Kaplica znajduje się przy ul. Św. Ducha. 

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2009 roku.