Ulica Piwna w Gdańsku, położona w centrum Głównego Miasta, jest przedłużeniem ulicy Chlebnickiej, (łączą się przy ul. Kramarskiej, przy Kościele Mariackim). Przy końcu ulicy o długości 290 metrów, biegnącej ze wschodu na zachód, znajduje się Wielka Zbrojownia, zbudowana na początku XVII wieku i pełniąca wówczas funkcje miejskiego arsenału.

Do 1945 roku ulica nosiła niemieckojęzyczną nazwę Jopengasse od warzonego ówcześnie w Gdańsku, znanego w Europie, gatunku mocnego piwa, tzw. piwa jopejskiego. Piwo jopejskie (Jopenbier), produkowane przynajmniej od 1449 roku, de facto było pożywnym gęstym syropem piwnym, który ówcześnie ceniony był za swoje właściwości lecznicze. Wyróżniało się wśród piw jęczmiennych i czerwonych. Bardzo dowolnie go porównując można by przyjąć, iż było tzw. piwem dubeltowym, podobnym do obecnego portera. Nazwa piwa wywodzi się od drewnianego czerpaka jopy (niem. Schöpfkelle), używanego w procesie warzenia piwa do zalewania słodu gorącą wodą. We wczesnym średniowieczu na Pomorzu nazwa ta służyła też jako określenie ciepłego okrycia wierzchniego. Na jednym z zachowanych kufli z 1593 roku napisano: „Kto wychyli mnie tuzin razy, ten otrzyma odpust od św. Rajnolda”.

Jedną z najciekawszych kamienic znajdujących się przy ul. Piwnej 1 jest wczesnobarokowy Dom Schlutera (niem. Schluterhaus). Kamienica została zbudowana w latach 1638-40 dla Hansa van Endena, prawdopodobnie przez Andreasa Schlutera starszego. Należy do najcenniejszych zabytków Głównego Miasta, jest bowiem jedną z nielicznych oryginalnych kamienic, które przetrwały II wojnę światową. Ponadto fasada Domu Schlutera stanowi ważne ogniwo w ewolucji gdańskich kamienic od form manierystycznych do barokowych. Najznamienitszym gdańszczaninem mieszkającym przy ulicy Piwnej był żyjący na przełomie XVI i XVII wieku architekt Jan Strakowski. Od 2008 roku w sezonie turystycznym ulica jest wyłączona z ruchu kołowego i zamieniona w deptak. 

Zdjęcia wykonano w lipcu 2011 roku.