Złota Kamieniczka została zbudowana na zamówienie burmistrza Johanna Speymana w oparciu o projekt oraz wykonawstwo słynnego architekta Abrahama van den Blocke. Powstała ona w wyniku przebudowy starszego, gotyckiego budynku. Bogata i obficie złocona manierystyczna dekoracja plastyczna fasady pochodzi dopiero z lat 1616-18 i jest dziełem rzeźbiarza Jana Vogta z Rostoku.

Jest to trójosiowa budowla, o czterech kondygnacjach, dzielonych pilastrami z zastosowaniem super pozycji porządków, odpowiednio zmodyfikowanych przez architektów holenderskich. Między kondygnacjami umieszczono szerokie fryzy, bardzo bogato zdobione, głównie tematyką scen z bohaterskich czynów mitologicznych i historycznych postaci. Charakterystycznym wpływem holenderskiej architektury jest przedproże z barokowymi ażurowymi płytami. Przyglądając się uważnie rzeźbom fasadowym zauważyć możemy podobizny wybitnych władców i polityków: Solona, Regulusa, Scypiona Afrykańskiego, cesarza Ottona oraz polskich monarchów: Władysława Jagiełły i Zygmunta III Wazy. Balustradę, zamykającą od góry fasadę, zdobią posągi Roztropności, Sprawiedliwości, Męstwa i Umiarkowania. Nad całością góruje posąg bogini Fortuny.

W 1945 roku kamieniczka spłonęła, szczęśliwie jednak przetrwała większa część fasady, którą po wojnie zrekonstruowano przy dużym udziale rzeźbiarza Alfonsa Łosowskiego. Ukończona niedawno gruntowna renowacja Złotej Kamienicy jest źródłem trudnych do rozstrzygnięcia sporów i kontrowersji. W kamienicy, która nie jest udostępniana turystom, ma teraz swoją siedzibę Instytut Morski. Nazywana jest ona również domem Speymannów lub Steffensów. 

Złota Kamieniczka jest położona przy ul. Długi Targ, obok Dworu Artusa.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2008 roku.