Zbiornik Wody Stara Orunia powstał w 1869 roku i był pierwszym zbiornikiem, z którego nowoczesnymi wodociągami płynęła woda do Gdańska. Zbiornik został wybudowany na planie kwadratu o boku długości 40 m, a jego wysokość to ponad 5 m. Rezerwuar budzi skojarzenia sakralne ze względu na klasyczną konstrukcję, z czerwonej cegły, złożoną z naw i arkad, wyprodukowaną w gdyńskich Kolibkach.

Choć leży głęboko pod ziemią, Zbiornik Wody Stara Orunia pełnił dawniej rolę wieży ciśnień, zaopatrując mieszkańców Gdańska w wodę pitną z jedynego wówczas ujęcia wody w Pręgowie. Podczas prac remontowych w zbiorniku odkryto tzw. „kapsułę czasu”, wmurowaną w ceglaną konstrukcję budowli. Ta nietypowa przesyłka ma charakter listu-dokumentu w butelce, pozostawionego najprawdopodobniej przez budowniczych obiektu. Poza widocznym rokiem 1869, pozostałej treści dokumentu nie udało się odczytać. List jest elementem wystawy w innym udostępnianym podziemnym obiekcie – Zbiorniku Wody Stary Sobieski.

Specyficzny mikroklimat oruńskiego rezerwuaru sprawił, że stał się on jednym z największych i najbardziej wartościowych siedlisk nietoperzy w Polsce Północnej. Mając na uwadze ich spokój i komfort,  zachowano pierwotny charakter wnętrza zbiornika i jego naturalną „patynę”. Ze względu na okres hibernacji nietoperzy, termin udostępniania obiektu to zazwyczaj czerwiec – sierpień. Wewnątrz zbiornika znajduje się woda, zwiedzanie odbywa się po specjalnie przygotowanych pomostach. Zwiedzanie odbywa się w 30-osobowych grupach z przewodnikiem i trwa ok. 60 minut. Koszt wstępu – 20 zł. Ze względu na niską temperaturę panującą w zbiorniku, która wynosi ok. 10°C oraz wilgotność warto w gorące dni zabrać okrycie wierzchnie.

Przy zbiorniku znajduje się punkt widokowy o nazwie Jerzy, z którego przez cały rok podziwiać można panoramę Żuław Gdańskich i miasta.

Zbiornik Wody Stara Orunia znajduje się na wzgórzu w pobliżu parku Oruńskiego, przy ul Kampinowskiej 61 (dojazd i podejście od ul. Nowiny, lub z parku Oruńskiego).

Zdjęcia wykonano w maju 2025 roku.