Według tradycji, w tej okolicy w 997 roku nauczał i zginął z rąk pogańskich mieszkańców biskup praski Wojciech, który niedługo potem został kanonizowany w 999 roku. Pobliskie wzgórze, które już w czasach pogańskich cieszyło się dużym zainteresowaniem, szybko stało się ważnym miejscem kultu chrześcijańskiego.

W XIII wieku benedyktyni z klasztoru w Mogilnie wznieśli w pobliżu kościół pw. św. Wojciecha, który pozostawał w ich rękach aż do 1500 roku. Wtedy bowiem filię klasztorną rozwiązano, a pieczę nad świątynią objęli biskupi włocławscy. W 1537 roku tragiczny w skutkach pożar zniszczył kościół, zabudowania klasztorne oraz pobliską wieś. Dzięki staraniom biskupa Karnkowskiego świątynia została w 1575 roku odbudowana. Na początku XVIII stulecia kościół oddano księżom misjonarzom, których posługa została przerwana rozwiązaniem tego zgromadzenia przez władze pruskie, co nastąpiło w 1818 roku. Świątynię powierzono duchownym diecezjalnym.

Obecnie jest to jednonawowa świątynia wzniesiona na planie krzyża z kwadratową wieżą, zwieńczoną renesansowym hełmem. Do dnia dzisiejszego zachowała się duża część zabytkowego wyposażenia kościoła. Ścianę prezbiterium zdobi gotycki tryptyk z 1500 roku, warto również obejrzeć barokowy ołtarz główny z obrazem św. Wojciecha, ołtarze barokowe i rokokowe (z XVII i XVIII wieku), organy (z 1771 roku), figurę biskupa (z XVII wieku) oraz epitafium braci Feliksa i Piotra Wojanowskich (z 1587 roku).

Na wzgórzu, na którego stoku umiejscowiono cmentarz, w bliskim sąsiedztwie świątyni znajduje się kamienno-ceglana gotycka kaplica z XV wieku, która została odnowiona i przebudowana w 1880 roku. W tym miejscu przy polowym ołtarzu corocznie odbywają się uroczystości związane o odpustem św. Wojciecha. 

Sanktuarium znajduje się 10 km na południe od centrum miasta w dzielnicy Święty Wojciech, po prawej stronie drogi nr 91 do Pruszcza Gdańskiego.

Zdjęcia wykonano w marcu 2011 roku.