Dwór w Zakoniczynie został zbudowany około połowy XIX wieku. Historia tej posiadłości nie jest dokładnie znana, ale wiadomo, że przed II wojną światową Zakoniczyn był majątkiem należącym do rodziny Wendtów.

Dwór jest parterową, podpiwniczoną budowlą wzniesioną na planie zbliżonym do kwadratu. Wszystkie narożniki rezydencji są ścięte, w dwóch znajdują się wykusze okienne. Wewnątrz zachowała się oryginalna architektura i stolarka, która widoczna jest nawet na zniszczonej klatce schodowej. Całość była otoczona parkiem krajobrazowym z malowniczym stawkiem.

Ostatnim, przedwojennym właścicielem majątku był Artur von Wendt, którego grób prawdopodobnie znajduje się na terenie parku otaczającego budynek. Po wojnie istniał tu PGR, który doprowadził dwór na skraj ruiny. Obiekt jest w tragicznym stanie, obdarty z tynków, z częściowo powybijanymi oknami poddasza. Korynckie pilastry, kamienne wazy, ceramiczne ornamenty, wielkie okno wychodzące na taras – wszystko świadczy o minionej świetności, którą jeszcze dziś, po dziesięcioleciach PGR-owskiej dewastacji i obecnego zaniedbania, nie tak trudno byłoby przywrócić. Obecnie założenie z parkiem jest własnością Przedsiębiorstwa Budowlanego Górski, które zamierza przywrócić jego świetność.

Dwór położony jest w dzielnicy Zakoniczyn, przy ul.Wieżyckiej 40.

Zdjęcia wykonano w marcu 2011 roku.