Pierwotnie klasycystyczny dwór w Gierałtowicach został wzniesiony w XVIII wieku, na miejscu starej obronnej wieży, prawdopodobnie z fundacji Lubomirskich. Pod koniec XVIII wieku założenie przeszło w ręce W. Golaskiej, a na początku XIX wieku majątek zakupił generał Stanisław Wąsowicz herbu Gozdawa, właściciel Zatora. Po Wąsowiczach wieś i dwór od 1817 roku dziedziczą Potoccy, pozostając tutaj do 1925 roku. Następnie, do 1945 roku, dwór należał do Oskara Schadela, który gruntownie go przebudował w latach 1939-45. Po tej przebudowie założenie utraciło cechy stylowe klasycystyzmu.

          Dwór położony jest na owalnej platformie, otoczonej fosą wypełnioną wodą, ujęty nadto od północnego-wschodu i północnego-zachodu kolanem rzeczki Wieprzówki. Nad fosą przerzucono dwa mostki. Podpiwniczona rezydencja zbudowana jest z drewna (jodły) i nakryta dachem naczółkowym (wcześniej czterospadowym z wystawką). Budynek jest parterowy, wzniesiony na rzucie prostokąta, o symetrycznym układzie wnętrz. Na osi budynku znajduje się wgłębione podcienie od frontu i sień, po bokach której widnieją po trzy pokoje. W elewacji ogrodowej dobudowano później przedsionek. Pierwotnie od frontu, zamiast pokojów bocznych, znajdowały się kwadratowe alkierze (zwieńczone osobnymi daszkami namiotowymi), między którymi były szersze niż obecnie podcienia z dwoma słupami. Od strony południowo – wschodniej do dworu przylega park, w części krajobrazowy, a w części geometryczny, a od południa znajduje się duży staw. Po II wojnie światowej majątek został rozparcelowany. Przez wiele lat w dworku mieściło się przedszkole, a obecnie znajduje się on w rękach prywatnych.

          Gierałtowice są położone 7 km na południe od Zatora, przy drodze nr 781 do Andrychowa.

          Zdjęcia wykonano we wrześniu 2014 roku.