Prace przy budowie Wilczego Szańca rozpoczęto późną jesienią 1940 roku i trwały praktycznie do 1944 roku. Generalne roboty były tajne, ukryte pod kryptonimem „Askania Nord”, a prowadziła je organizacja Todt. Budowę kwatery prowadzono w trzech fazach: pierwsza w latach 1940-41 – wybudowano kwaterę tymczasową, druga w latach 1942-43 – nastąpiła rozbudowa istniejących budowli oraz nastąpił podział na strefy użytkowe, trzecia po 1943 roku, której nigdy do końca nie ukończono, wzmacniano istniejące schrony oraz obiekty towarzyszące.

I strefa zamknięta przeznaczona była do wyłącznie do użytku Hitlera i jego najbliższej świty, a w II strefie zamkniętej mieściły się przedstawicielstwa wojsk i ministerstw. Na terenie „Wilczego Szańca” znajdowało się około 80 obiektów o konstrukcji trwałej i około 100 baraków drewnianych. Najsolidniejsze schrony typu ciężkiego miały ściany o grubości 4-6 m i stropu do 8 m. Cała kwatera była starannie zamaskowana. Przy budowie starano się zachować istniejące drzewa, a ubytki maskowano atrapami. Dachy budowli pokryte warstwą ziemi porastała trawa i młode drzewka. Drogi wewnętrzne maskowane były za pomocą siatek maskujących. Kwatera miała powierzchnię 250 ha i otoczona była zasiekami i polem minowym. Co kilkaset metrów ustawione były kilkunastometrowej wysokości drewniane wieże obserwacyjne oraz betonowe stanowiska ckm. Do kwatery prowadziły trzy strzeżone wartowniami wjazdy.

W niewielkiej odległości znajdowały się dwa lotniska, główne i polowe. Strefy zamknięte I i II oprócz ogrodzenia zewnętrznego, odgrodzone były około dwumetrowej wysokości płotem z siatki, zwieńczonym drutem kolczastym, gdyż oprócz wjazdu do kwatery, kontroli podlegał również ruch pomiędzy jej strefami. Stała załoga „Wilczego Szańca” liczyła około 2200 osób.

Hitler przebywał w „Wilczym Szańcu” około 800 dni w przedziale czasowym od 24 czerwca 1941 do 20 listopada 1944 roku. W dniu 20 lipca 1944 roku pułkownik Klaus von Stauffenberg dokonał w „Wilczym Szańcu” nieudanego zamachu na Hitlera podczas narady. Hitlera uratowała ciężka, dębowa noga od stołu, nad którym był pochylony w momencie wybuchu bomby. W nocy 24/25 stycznia 1945 roku Niemcy wysadzili większość obiektów w kwaterze. Szacuje się że do wysadzenia jednego schronu typu ciężkiego zużyto kilka ton trotylu. Zniszczoną kwaterę zajęły wojska rosyjskie 27 stycznia 1945 roku. W latach 1945-55 trwało rozminowywanie pól minowych. Unieszkodliwiono około 53 tysiące min. Przy rozminowywaniu brali udział polscy saperzy, z których kilku przypłaciło to życiem. Obecnie od 1959 roku teren kwatery jest udostępniony do zwiedzania. 

Gierłoż jest położona 12 km na wschód od Kętrzyna, przy lokalnej drodze do Parcz. Kwatera znajduje się po obu stronach szosy.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2007 roku.