Pierwotny, modrzewiowy dwór w Gołębiu został zbudowany w XIX wieku dla rodziny Jeżewskich. Na przełomie XIX i XX wieku, gdy właścicielem majątku była rodzina Świerzawskich, został on częściowo rozebrany i dobudowano do niego nowe, murowane skrzydło. Przypuszcza się, że jego projektantem był znany architekt Władysław Marconi. Podczas I wojny światowej dwór spłonął, ocalała jedynie tylko jego murowana część, która została odbudowana w okresie międzywojennym i zachowała się do dziś.

Obecnie jest to piętrowa budowla o nieregularnej bryle i skromnej elewacji, wzniesiona na planie zbliżonym do kwadratu, nakryta płaskim, czterospadowym dachem blaszanym. Góruje nad nią niewielka sześciokątna wieżyczka, umiejscowiona w lewym narożniku elewacji frontowej. Główne wejście, poprzedzone schodami umieszczono w zabudowanym ganku zwieńczonym balkonem. Do elewacji ogrodowej dostawiono parterową dobudówkę, poprzedzoną schodami i zwieńczoną balkonem. Za dworem, w kierunku Bugu, rozciąga się park krajobrazowy ze stawem.

Ostatnim przedwojennym właścicielem do 1939 roku był Tadeusz Eustachy Świeżawski. Po II wojnie światowej majątek został przejęty przez Państwowe Gospodarstwo Rolne. Dwór był użytkowany jako budynek mieszkalny przez pracowników PGR, były tam także biura oraz sklep. Budynek obecnie jest własnością prywatnego właściciela i jego stan jest bardzo dobry. Dostęp do dworu jest nieco utrudniony.

Gołębie są położone nad Bugiem, 6,5 km na północ od Dołhobyczowa, przy lokalnej drodze do Kryłowa. Dwór znajduje się w centrum wsi, ok 500 m na wschód od głównej drogi.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2017 roku.