Pałac w stylu neorenesansu francuskiego w Kozuli został wzniesiony na początku lat 90-tych XIX wieku z inicjatywy Edwarda Połozowskiego i jego żony z domu Szulc. Nie wiadomo, kto był autorem założenia.

Bryła pałacu jest urozmaicona nieregularnie rozmieszczonymi ryzalitami, tarasami i przybudówkami. Zasadniczy, piętrowy korpus (część południowa) ma rzut zbliżony do kwadratu. Od północy przylega do niego zróżnicowana architektonicznie, parterowa, prostokątna część wejściowa z ryzalitem zwieńczonym trójkątnym szczytem. Stwarza ona wrażenie, jakby była dobudowana w późniejszym okresie. Całość jest murowana z czerwonej cegły, na którą w narożach i w otoczeniu okien nałożono geometryczne partie z białej zaprawy wapiennej. To element charakterystyczny dla neorenesansu francuskiego. Białe partie są w części parterowej boniowane, natomiast na piętrze korpusu gładkie. Piętrowa część pałacu została nakryta czterospadowym, płaskim dachem z licznymi kominami. Poszczególne części urozmaiconego dachu na części parterowej są bardziej strome. Okapy dachów są szerokie, wsparte na ozdobnych drewnianych kroksztynach. Układ wnętrz jest nieregularny, przekształcony. Pałac frontem zwrócony jest na północ. Całość jest otoczona parkiem założonym w XIX wieku. Dopełnieniem założenia parkowego były naturalne skupiska olch, jesionów i wiązów. Ich pozostałości zachowały się po obu stronach przepływającej obok rzeczki Klukówki.

Po 1936  roku majątek kupił na licytacji (Połozowscy zbankrutowali) Kazimierz Tołłoczko, jeszcze przed II wojną światową przekazał go córce Wandzie. Po wojnie pałac upaństwowiono, w 1981 roku dobudowano wschodnie skrzydło. Około 1990 roku został odrestaurowany, obecnie mieści się tu (od 1947 roku) dom pomocy społecznej.

Kozula jest położona 5 km na północny-wschód od Białej Podlaskiej, przy lokalnej drodze do Wilczyna.

Pałac znajduje się przy ul. Francuskiej 1. 

Zdjęcia wykonano w maju 2008 roku.