Neorenesansowy dwór w Gradowie został wybudowany w roku 1880 dla Bolesława Zielińskiego. 

Murowana z cegły i otynkowana, budowla o nieregularnej bryle została posadowiona na rzucie zbliżonym do prostokąta. Parterowy, podpiwniczony dwór z mieszkalnym poddaszem nakryto dwuspadowym dachem z facjatkami. Na elewacji frontowej w sposób niesymetryczny umieszczono portyk złożony z pary czworobocznych, boniowanych filarów oraz pary wewnątrz nich umieszczonych kolumn toskańskich. Portyk dźwiga taras umieszczony przed wystawką piętra, która została zwieńczona trójkątnym szczytem. Parterowy ryzalit spięty w narożach pilastrami toskańskimi, został zwieńczony trójkątnym szczytem z datą 1880 i okienkiem dekorowanym załamanym pod kątem prostym naczółkiem. Niewielka część elewacji, przy wejściu głównym ozdobiona jest pasowo boniowaniem. Podziały pionowe stanowią także pilastry obejmujące naroża ryzalitu północnego oraz wydatny pilaster ze sterczyną w południowo-zachodnim narożniku dworu. Podziały poziome elewacji zaakcentowane są niskim cokołem odpowiadającym okienkom piwnicznym oraz profilowanym gzymsem wieńczącym. Układ wnętrz jest dwutraktowy, przekształcony. Za portykiem umieszczono sień, z której przechodzi się do kaplicy znajdującej się w trakcie ogrodowym. Dwór usytuowany jest w otoczeniu parku krajobrazowego z I połowy XIX wieku. Przed budynkiem znajduje się owalny podjazd z klombem pośrodku, który obramowany jest niskim żywopłotem. 

W latach międzywojennych majątkiem gospodarował późniejszy profesor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego – Ryszard Manteuffel – Szoege. Do 1945 roku posiadłość należała do rodziny Zielińskich. Obecnie użytkuje ją Polski Związek Łowiecki, swoją siedzibę ma tutaj Ośrodek Hodowli Zwierzyny.

Gradów znajduje się na prawym brzegu rzeki Suchej będącej dopływem Bzury, w odległości około 10 kilometrów na południe od Sochaczewa, 2,5 km na wschód od Nowej Suchej.

Zdjęcia wykonano w marcu 2014 roku.